رحيم بخش
ايڊيٽر
عقل ۽ عشق شروع کان ئي انهن جي پاڻ ۾ ڪانه ٿي پوي ڪجهه اهڙي گفتار ڪنهن فقير صفت انسان جي اوهان دوستن جي اڳيان پيش ڪري رهيو آهيان۔
عقل چيو سک هنر ڪجهه ڪام ڪر ،
عـــشـــق چـــيـو وٺ نام الله جو آرام ڪر.
عـــقـــل چـــيـــو جـــمــع ڪـري وٺ مال ،
عــشـق چـــيـو ڇــڏ دنـيا رک خدائي خيال .
عقل چيو خوب کاء ، خوش پوشاڪ ڪر ،
عــــشـــق چـــيــو پهرين دل کي پاڪ ڪر .
عــقل چــيــو ڀر پــيـٽ ، خوشي خواب ڪر ،
عـــشـــق چـــيـــو ٿـــيء ســـجاڳ ثواب ڪر .
عـــقل چيو ڪهڙي حڪمراني آهي خوش،
عشق چيو دلبر جي درجي درباني آهي خوش.
عـــــقـــــل چـــيـــو بادشـــاهـــي خــوب آهه،
عشق چيو حق جي در تي گدائي خوب آهه.
عـــقـــل چــيو ڪر نـوڪري سرڪار ۾ ،
عـــشـــق چـــيــــو ڦــــــر گـــلـــــي بـــازار ۾ .
عــــقــــل چــــيـــو رات ڏيــنهن هوشيار ٿي ،
عــــشــــق چــــيــــو رات ڏيـــنهن سرشار ٿي.
عـــــقــــل چـــــيـــو آهـــن وڏائــــي ۾ مــزا،
عـــشــــق چــــيـــو ٿــــيء ڇــوٽو کاء نه سزا.
عـــــقـــل چـــيـــو مـــن لاء گـهــر ٻار سان ،
عـــشـــق چـــيـــو دل لاء دلـــــدار ســـــــان.
عــــقـــل چــيـــو ڪــر ظـــلم مغرور ٿي،
عــشــــق چـــيـــو ڪــر رحم مسرور ٿي.
عقل چيو ڪر دوئي جو ورد دشمن کي مار ،
عــشـــق چـــيو ڪر دوستي دل دل ۾ گهار .
عـقـل چــيــو ســڀ رک ڪنهن کي نه ڏي ،
عــشــق چــيو سکئي کان وٺ ڏکئي کي ڏي .
عــقــل چـــيـــو پــيــٽ ڀــري ڪــر تــمـام ،
عــشـــق چــيــو لـــڪــي کائـــڻ آهـي حرام.
عـــــقــــــل چــــيـــو ڪـــر خـــاصـــا ويس ،
عـــشــــق چـيو ڍڪاء مسڪين ۽ درويش .
عــقـل چــيـو تــعـريـف ٻڌي ٿو خوش ٿيان ،
عــشــق چــيــو گلا ٻــڌي ٿو خــوش ٿـيان .
عــقـــل چــيـــو ڦــري مــال ڀــر گهـــر تون،
عــشـــق چـــيـــو ڏســي زر پـــوء ڏر تــــون.
عــقــل چــيـــو ســمــهــڻ آهي فـرحت بدن،
عــشــق چــيــو جـــاڳڻ آهــي عـشرت بدن.
عــقــل چـــيـو عمر باقي آهي عيش ڪر،
عـشـق چيو ڪجهه خدمتِ درويش ڪر.
عــقــل چــوي رک ســـامان ، عشق چــوي رک ايمان،
عقل چوي رک ملڪيت ، عشق چــوي رک محبت.
عـــــقـــل چــوي رک نــاز، عـــشـــق چــوي رک نـــيــاز ،
عقل چوي رک عبادت ، عشق چوي رک نيڪ نـيت.
عقل ۽ عشق
عقل چيو سک هنر ڪجهه ڪام ڪر ،
عـــشـــق چـــيـو وٺ نام الله جو آرام ڪر.
عـــقـــل چـــيـــو جـــمــع ڪـري وٺ مال ،
عــشـق چـــيـو ڇــڏ دنـيا رک خدائي خيال .
عقل چيو خوب کاء ، خوش پوشاڪ ڪر ،
عــــشـــق چـــيــو پهرين دل کي پاڪ ڪر .
عــقل چــيــو ڀر پــيـٽ ، خوشي خواب ڪر ،
عـــشـــق چـــيـــو ٿـــيء ســـجاڳ ثواب ڪر .
عـــقل چيو ڪهڙي حڪمراني آهي خوش،
عشق چيو دلبر جي درجي درباني آهي خوش.
عـــــقـــــل چـــيـــو بادشـــاهـــي خــوب آهه،
عشق چيو حق جي در تي گدائي خوب آهه.
عـــقـــل چــيو ڪر نـوڪري سرڪار ۾ ،
عـــشـــق چـــيــــو ڦــــــر گـــلـــــي بـــازار ۾ .
عــــقــــل چــــيـــو رات ڏيــنهن هوشيار ٿي ،
عــــشــــق چــــيــــو رات ڏيـــنهن سرشار ٿي.
عـــــقــــل چـــــيـــو آهـــن وڏائــــي ۾ مــزا،
عـــشــــق چــــيـــو ٿــــيء ڇــوٽو کاء نه سزا.
عـــــقـــل چـــيـــو مـــن لاء گـهــر ٻار سان ،
عـــشـــق چـــيـــو دل لاء دلـــــدار ســـــــان.
عــــقـــل چــيـــو ڪــر ظـــلم مغرور ٿي،
عــشــــق چـــيـــو ڪــر رحم مسرور ٿي.
عقل چيو ڪر دوئي جو ورد دشمن کي مار ،
عــشـــق چـــيو ڪر دوستي دل دل ۾ گهار .
عـقـل چــيــو ســڀ رک ڪنهن کي نه ڏي ،
عــشــق چــيو سکئي کان وٺ ڏکئي کي ڏي .
عــقــل چـــيـــو پــيــٽ ڀــري ڪــر تــمـام ،
عــشـــق چــيــو لـــڪــي کائـــڻ آهـي حرام.
عـــــقــــــل چــــيـــو ڪـــر خـــاصـــا ويس ،
عـــشــــق چـيو ڍڪاء مسڪين ۽ درويش .
عــقـل چــيـو تــعـريـف ٻڌي ٿو خوش ٿيان ،
عــشــق چــيــو گلا ٻــڌي ٿو خــوش ٿـيان .
عــقـــل چــيـــو ڦــري مــال ڀــر گهـــر تون،
عــشـــق چـــيـــو ڏســي زر پـــوء ڏر تــــون.
عــقــل چــيـــو ســمــهــڻ آهي فـرحت بدن،
عــشــق چــيــو جـــاڳڻ آهــي عـشرت بدن.
عــقــل چـــيـو عمر باقي آهي عيش ڪر،
عـشـق چيو ڪجهه خدمتِ درويش ڪر.
عــقــل چــوي رک ســـامان ، عشق چــوي رک ايمان،
عقل چوي رک ملڪيت ، عشق چــوي رک محبت.
عـــــقـــل چــوي رک نــاز، عـــشـــق چــوي رک نـــيــاز ،
عقل چوي رک عبادت ، عشق چوي رک نيڪ نـيت.
