ڪاڏي ويس پئي

[چاچو چڀڙ خان]

الائی تہ کاڏي ویس پئي "بخاري"،

اجایو نھاري بیھاري ڇڏیائین.


استادبخاري

 

[عتيق الرحمان]

عجب جون اکيون ،مٿان نماڻي نظر،
نه ڄاتو مون نه پئي ڪا خبر،
ويا قدم رڪجي
رهجي ويا سارا سفر،

 

[چاچو چڀڙ خان]

اکين جي اشارن سان ماري ڇڏيائين
چاچي جو دل ڏاري ڇڏيائين

 

[سليمان وساڻ]

لڪايو مون، سُرهاڻ چغلي هنئي
پڇن پيا هتي ڪير آئي هئي؟

نهاري ۽ نظرن کي ڦيري ڇڏيئي
ٻنهي جي انهيء ۾ چڱائي هئي۔

هئا وار، چَپ، ڳل سڀ هڪ طرف
طرف ٻئي غزل گيت وائي هئي۔

تنوير عباسي

 

[چاچو چڀڙ خان]

اکيون ائين اداس سپيون جئين سمنڊ ۾
هو منتظر ابر لئي هنن تنهنجي آس
پرين سندي پياس نهوڙي وڌو نظرن کي

 

[چاچو چڀڙ خان]

صرف تنهنجي عشق جي غلامي آهي اڄ
نه ته هي دل هڪ زماني تائين نواب رهي آ

 

[سجاد علي سومرو]

ادا اسان طرفان به ڪجھ شعر​

ڪير چوي ٿو ناهن چانور ڪير چوي ٿو ناهي کنڊ​

ڏند پرين جا سڳداسي مرڪي ٿو ته ٻرڪي کنڊ​

​

ڀلي مون کان سڀ موڪلائي ڇڏيو​

رکو ”ياد“ باقي ڀُلائي ڇڏيو​

بخاري جون سوچون سنڀالي رکجو​

مٽي سان مٽي ملائي ڇڏيو​

​

2601 اٽيچمينٽ ڏسو​

 

[MUHAMMAD ASIF BROHI]

ڪا ڪوڪ ڏڪيا ڪنگرا،ڪا دانهن ڳليون جاڳيون،
ڪي گيت ڳجي گذريا، محلات کان، منهن کان۔
مجنون جو پربت کان ،فرهاد جو ٽڪرن کان،
(استاد) جو جهد پڇو، هن ڀون جي ڀونگن کان

 

[راجا راجيندر]

اڌورو اُڃاڻو اڳئي ھئس مان،
رھيل ھوش منھنجو اُڏاري ڇڏيائين،
الائي ته ڪاڏي ويس پئي بخاري،
اجايو نھاري بيھاري ڇڏيائين.