جاويد شبير

[جهاندادسمون]

جاويد شبير




غزل

زندگاني جو پرين! وهنوار رڪجي ٿو وڃي،

تون ملين ٿو ۽ سڄو سنسار وهنوار رڪجي ٿو وڃي.



جنهن کي منزل جسم جي هن پار ملڻي آ،

سو مسافر هر دفعي هن پار رڪجي ٿو وڃي.



ڪجھ به هو ڪاٿي خريدي ٿو سگھي بازار مان،

هو چريو بي ڪار ئئ هر بار رڪجي ٿو وڃي.



تنهنجي نيڻن ۾ جڏهن ٿو عڪس مان پنهنجو ڏسان،

منهنجو هن سنسار سان تڪرار رڪجي ٿو وڃي.



ڪائنات فلم ۾ سڀ جا سوين ڪردار هن،

موت سان ملندي به ڪٿ فنڪار رڪجي ٿو وڃي.

 

[عبدالوهاب]

ادا تمام بهترين غزل آهي، ۽ منهنجا ماکي کان به مٺڙا ادا، اگر لکڻ کاب بعدMBSindhi کڻو ها ته غزل کي چار چنڊ لڳي وڃن ها.

 

[جهاندادسمون]

بها توهان جو شڪر گذار آهيان مهنجي شهرينگ پسند ڪرڻ لائي