جهاندادسمون
سينيئر رڪن
سرتاج جاگيراڻي
ورھ وهامي ويا
پرڇو جيون مان؟
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
سڏڪيون ديوارون،
خالي ڪمرن مان
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
اکيون کليل هن،
هاڻي نيڻن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
پٺيان اچي ٿو،
منهنجي رستن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
لـکين ٿو سرتاج،
تنهنجي گيتن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
غزل
سڄو ڏينهن رستن تي رلندا رهيا،
مگر ڏس تنهنجي نه در تي پڳا.
سدا مرڪ توکي مبارڪ هجي،
اسان کي ته سڏڪا ئِي سڏڪا مليا.
اسانجو ڇڏي لڙڪ ڀي ساٿ ويا،
لڳو لڙڪ پنهنجا به پنهنجا نه هئا.
سڄي رات توسان رهاڻيون ڪيون،
اڪيلو هيس نيڻ جڏهن کليا.
ڀري ڇرڪ سرتاج ٻاهر ڏٺم،
هوا تي جڏهن تاڪ در جا کليا.
ورھ وهامي ويا

پرڇو جيون مان؟
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
سڏڪيون ديوارون،
خالي ڪمرن مان
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
اکيون کليل هن،
هاڻي نيڻن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
پٺيان اچي ٿو،
منهنجي رستن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
لـکين ٿو سرتاج،
تنهنجي گيتن مان،
درد وڃي ئِي ڪونه ٿو.
غزل

سڄو ڏينهن رستن تي رلندا رهيا،
مگر ڏس تنهنجي نه در تي پڳا.
سدا مرڪ توکي مبارڪ هجي،
اسان کي ته سڏڪا ئِي سڏڪا مليا.
اسانجو ڇڏي لڙڪ ڀي ساٿ ويا،
لڳو لڙڪ پنهنجا به پنهنجا نه هئا.
سڄي رات توسان رهاڻيون ڪيون،
اڪيلو هيس نيڻ جڏهن کليا.
ڀري ڇرڪ سرتاج ٻاهر ڏٺم،
هوا تي جڏهن تاڪ در جا کليا.