عابد بلوچ
سينيئر رڪن
بي موت مُئا، تو لاءِ ڪُٺا انسان هزارين مان نه رڳو.
هن دنيا ۾ اي ديس! هيا نادان هزارين مان نه رڳو.
جي راهه اجل ڪنهن ورتي آ، هن ڀونءِ ڪئي ٻي ڀرتي آ, .
هي ڌرتي توکي پرتي آ، مهمان هزارين مان نه رڳو۔
اک ساري رات نه جهپڪي آ، ۽ شبنم شبنم ٽپڪي آ,
جي باک گهري ٿي بک، ته اي زندان! هزارين مان نه رڳو.
ٿو ساري ڪو به نه سڃ مُئا، هو رُڃ مُئا جي اُڃ مُئا,
ڇا پاپي پر کي پُنڃ مُئا، ارمان هزارين مان نه رڳو.
ڇو چنڊ اسان کي رات ٺري، ڏي چانڊوڪيءَ جو زهر ڀري؟
آ ڪيڏو پويون پهر پري! حيران هزارين مان نه رڳو.
تون چئه نه ڪُڇان تون چئه نه لُڇان، پر توکان هڪڙي ڳالهه پڇان؟
تو ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين، اعلان هزارين مان نه رڳو.
هي دور "ايـــــــــــاز" گذرڻو آ، ۽ پهنجو وارو ورڻو آ,
ڪو ٻارڻ نيٺ ته ٻرڻو آ، امڪان هزارين مان نه رڳو."
