نقاش علواڻي

[جهاندادسمون]

​

نظم​

هن مونکي زندگي تي

ليڪچر ڏنو.

پوءَ اسان گڏ جي

چانهه پيتي.

آءُ زندگي جي

چيلهه ۾ ٻانهون وجهي

گهر موٽي آيس،

۽

هن،

خودڪشي

ڪري ڇڏي ..........!! ؟؟

................................................................................................

درد هن بيدرد کي سمجهائجي.

هن اڪيلي فرد کي سمجهائجي.

ڪيئن بهارن جي ڪبي آ آجيان،

پن ڇڻيل ذرد کي سمجهائجي.

هن ڪري ”ڪاري“ وني ماري ڇڏي،

اهڙي کدڙي مرد کي سمجهائجي.

پيار پاڪائي گهري ٿو او ”نقاش“ !

هن گناهه جي گرد کي سمجهائجي.

..........................................................................................

نڊ نيڻن مان اڏامي چاهه جاڳائي وئي.

ڏات جذبن کي ڌڳائي باهه جاڳائي وئي.

ڳهر ۾ کيريون گهٽيون ڪيڏا ننڊاکا روڊ هن.

ڇير تنهنجي پير جي هر راهه جاڳائي وئي.

جام خالي ٿي ويا ڏس حوصلو سقراط جو.

وه جي مُوءِ واٽ نئون ويساهه جاڳائي وئي.

مان خيالن ۾ خماريل پاڻ کان ئي ڏور هئس،

ياد تنهنجي هٿ ڏئي سڀ ساهه جاڳائي وئي.​

 

[شمس]

ڪيئن بهارن جي ڪبي آ آجيان،
پن ڇڻيل ذرد کي سمجهائجي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تمام بهترين

 

[عبدالوهاب]

ادا، تمام بهترين شاعري آهي،
مان خيالن ۾ خماريل پاڻ کان ئي ڏور هئس،
ياد تنهنجي هٿ ڏئي سڀ ساهه جاڳائي وئي.
واهه ادا واه۔