نقاش علواڻي

'سنڌي شاعري' فورم ۾ جهاندادسمون طرفان آندل موضوعَ ‏1 مئي 2009۔

  1. جهاندادسمون

    جهاندادسمون
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏17 اپريل 2009
    تحريرون:
    1,730
    ورتل پسنديدگيون:
    117
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    423
    ;)

    نظم


    هن مونکي زندگي تي

    ليڪچر ڏنو.

    پوءَ اسان گڏ جي

    چانهه پيتي.

    آءُ زندگي جي

    چيلهه ۾ ٻانهون وجهي

    گهر موٽي آيس،

    ۽

    هن،

    خودڪشي

    ڪري ڇڏي ..........!! ؟؟

    ................................................................................................

    درد هن بيدرد کي سمجهائجي.

    هن اڪيلي فرد کي سمجهائجي.

    ڪيئن بهارن جي ڪبي آ آجيان،

    پن ڇڻيل ذرد کي سمجهائجي.

    هن ڪري ”ڪاري“ وني ماري ڇڏي،

    اهڙي کدڙي مرد کي سمجهائجي.

    پيار پاڪائي گهري ٿو او ”نقاش“ !

    هن گناهه جي گرد کي سمجهائجي.

    ..........................................................................................

    نڊ نيڻن مان اڏامي چاهه جاڳائي وئي.

    ڏات جذبن کي ڌڳائي باهه جاڳائي وئي.

    ڳهر ۾ کيريون گهٽيون ڪيڏا ننڊاکا روڊ هن.

    ڇير تنهنجي پير جي هر راهه جاڳائي وئي.

    جام خالي ٿي ويا ڏس حوصلو سقراط جو.

    وه جي مُوءِ واٽ نئون ويساهه جاڳائي وئي.

    مان خيالن ۾ خماريل پاڻ کان ئي ڏور هئس،

    ياد تنهنجي هٿ ڏئي سڀ ساهه جاڳائي وئي.​
     
  2. شمس

    شمس
    نئون رڪن

    شموليت:
    ‏25 اپريل 2009
    تحريرون:
    29
    ورتل پسنديدگيون:
    0
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    0
    ڪيئن بهارن جي ڪبي آ آجيان،
    پن ڇڻيل ذرد کي سمجهائجي۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تمام بهترين
     
  3. عبدالوهاب

    عبدالوهاب
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏17 اپريل 2009
    تحريرون:
    4,157
    ورتل پسنديدگيون:
    268
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    443
    ڌنڌو:
    اسٽينو ٽائپسٽ
    ماڳ:
    ڪنڌڪوٽ
    ادا، تمام بهترين شاعري آهي،
    مان خيالن ۾ خماريل پاڻ کان ئي ڏور هئس،
    ياد تنهنجي هٿ ڏئي سڀ ساهه جاڳائي وئي.
    واهه ادا واه۔
     

هن صفحي کي مشهور ڪريو