ماءُ : ڇورا تون! هاڻ بلڪل بيڪار، آواره ۽ فضول ٿيندو وڃين! ڪاش تون پڻهين کان ئي ڪُجهه پرائين ها! پُٽ : بابي وري ڪهڙو ڪارنامون سر انجام ڏنو آ جو اُن کان پرايان! ماءُ : نڀاڳا ! ڏٺئي ڪونه ! بهترين چلت جي ڪري ! جيل جي آفيسرن سندس بقايا سزا معاف ڪري ڇڏي هُئي !
