ڇِپُن ڇِنَا پيرَ، هَلي هَلي ماءِ !
ڪوهياري جَي ڪَاءِ ، ڳنيَو ڀُڻان ڳالڙي.
سر حسيني " سسئي "
ڇپُن = پهڻن، پهاڙن، جبلن
ڇنَا = ڦٽيا، زخمي ڪيا، رتورت ڪيا
ماءِ = او جيجل ماءُ
ڪوهياري = ڪوهستان ڏي ويندڙ پنهون
ڪاءِ = جي ڪري
ڳنيو = ياد ڪيو
ڀُڻان = هلندي هلان
ڳالڙي = ڳالهيون، يادگيريون
* او منهنجي جيجل ماءُ هنن پهڻن تان پنڌ ڪندي ڪندي هاڻي ته منهنجا پير ڦٽجي پيا هن، زخمي ٿي پيا هن، پيرن مان رت پيو ڳڙي.
* پر پوءِ به پنهل سان ڪيل ڳالهين ۽ وچن کي ورجائيندي اڳتي وڌندي رهان ٿي.
سمجهاڻي:
* محبوب ۽ منزلن جي ڳولائن کي راهه هلندي سخت تڪليفن ۽ مصيبتن کي مُنهُن ڏيڻو پوندو آهي. پوءِ به محبوب ۽ منزلون ماڻڻ لاءِ ۽ وچن کي پاڙڻڻ لاءِ قربانيون ته اوس ڏيڻيون ئي پونديون.
پنهنجو خيال رکندا ڪيو
مظفر منگي صاحب جي في بوڪ وال تان ورتل
ڪوهياري جَي ڪَاءِ ، ڳنيَو ڀُڻان ڳالڙي.
سر حسيني " سسئي "
ڇپُن = پهڻن، پهاڙن، جبلن
ڇنَا = ڦٽيا، زخمي ڪيا، رتورت ڪيا
ماءِ = او جيجل ماءُ
ڪوهياري = ڪوهستان ڏي ويندڙ پنهون
ڪاءِ = جي ڪري
ڳنيو = ياد ڪيو
ڀُڻان = هلندي هلان
ڳالڙي = ڳالهيون، يادگيريون
* او منهنجي جيجل ماءُ هنن پهڻن تان پنڌ ڪندي ڪندي هاڻي ته منهنجا پير ڦٽجي پيا هن، زخمي ٿي پيا هن، پيرن مان رت پيو ڳڙي.
* پر پوءِ به پنهل سان ڪيل ڳالهين ۽ وچن کي ورجائيندي اڳتي وڌندي رهان ٿي.
سمجهاڻي:
* محبوب ۽ منزلن جي ڳولائن کي راهه هلندي سخت تڪليفن ۽ مصيبتن کي مُنهُن ڏيڻو پوندو آهي. پوءِ به محبوب ۽ منزلون ماڻڻ لاءِ ۽ وچن کي پاڙڻڻ لاءِ قربانيون ته اوس ڏيڻيون ئي پونديون.
پنهنجو خيال رکندا ڪيو
مظفر منگي صاحب جي في بوڪ وال تان ورتل
