مصور عالم
سينيئر رڪن
طرحي غزل (جانِ عالم)
درد جهار نه ٿيا، سوچ کنڀاڻي نه ٿي،
اک احساس جي ڪڏهن ڪاڻي نه ٿي،
سيرتن کان صورتن سرسي ماڻي،
هجومن جو مرڪز ٿرياڻي نه ٿي،
احساس مري ويو، انسان کري ويو،
پٿر دليون سڀ ڪابه پاڻي نه ٿي،
وقت حاڪم جو حڪم ڪين هليو،
ڏينهن راجا نه ٿيو، رات راڻي نه ٿي،
پيار خودڪشي پاڻ ڪري ويٺو،
پيار جي پياري پڄاڻي نه ٿي،
تون مڇي ٿي پئيين اونهي جر جي،
مان ڄار نه ٿيس، دل مهاڻي نه ٿي،
هر جنم جاني مان نوڪر تنهنجي،
تون مٽيين پر ڳالهه پراڻي نه ٿي،
جي ڀانئين تون شخص بڻجان وڏو،
حاتم ٿي تون، لاکو ڦلاڻي نه ٿي،
نير نديون هئا، نيڻ سڪي چڪا،
هوءَ آئي جڏهن اک به پاڻي نه ٿي.
درد جهار نه ٿيا، سوچ کنڀاڻي نه ٿي،
اک احساس جي ڪڏهن ڪاڻي نه ٿي،
سيرتن کان صورتن سرسي ماڻي،
هجومن جو مرڪز ٿرياڻي نه ٿي،
احساس مري ويو، انسان کري ويو،
پٿر دليون سڀ ڪابه پاڻي نه ٿي،
وقت حاڪم جو حڪم ڪين هليو،
ڏينهن راجا نه ٿيو، رات راڻي نه ٿي،
پيار خودڪشي پاڻ ڪري ويٺو،
پيار جي پياري پڄاڻي نه ٿي،
تون مڇي ٿي پئيين اونهي جر جي،
مان ڄار نه ٿيس، دل مهاڻي نه ٿي،
هر جنم جاني مان نوڪر تنهنجي،
تون مٽيين پر ڳالهه پراڻي نه ٿي،
جي ڀانئين تون شخص بڻجان وڏو،
حاتم ٿي تون، لاکو ڦلاڻي نه ٿي،
نير نديون هئا، نيڻ سڪي چڪا،
هوءَ آئي جڏهن اک به پاڻي نه ٿي.
