مٽيءَ جي ماڻهن جي نانءُ

[منصور سرور]

مٽيءَ جي ماڻهن جي نانءُ

هي مُلان هي مسجد هي واعظ جا واڪا
تنهنجي ڦَٽَ پُراڻي جو مَرهم ڪينَ آهن
رهبَر جي روپ ۾ رهزنَ جا واعدا
چِڪيل چاڪَ تنهنجي تي َڄڻ چَهڪَ آهن
وري خاڪَ ۾ خاڪَ پنهنجي کي ڳول ۔۔!
صدين کان سُتل ديدَ پنهنجي کي کول ۔۔ ٰ
ها ، گهڻو دُور پنهنجي منزل کان آهين
پِٿون پيرَ تنهنجا ڏُکيو پنَڌ سائين
مگر مشڪل کي ممڪن بنائي سگهين ٿو
انَڌيرن کي پَلَ ۾ ميساري سگهين ٿو
پرھ جي پڌر کي اجاري سگهين ٿو

حميده گل