سڪ

[غلام رسول ويسو]

پنهنجي را ضرور ڏجو

غزل
غلام رسول
سڪ سڄڻ تنهنجي ساڻو ڪيو
ملڻ ۾ تو به مونسان ماڻو ڪيو

ْؓٻئي هٿڙا ٻڌي چيم تون نه وڃ
قبول نه تو سوال نماڻو ڪيو

ملڪ مٺا پنهنجو آهي ڀلو
پرديس وڃي ڇو ٺڪاڻو ڪيو

منهنجو ته توسان آهي پيار
تو الائي ڇو پيار پراڻو ڪيو

غلام رسول کي ڇڏي سڄڻ تو
ڪنهن کي راز جو راڻو ڪيو