اديون عبد اللطيف چئي سر مومل راڻو

[عبدالرحيم گجراڻي]

* اديون عبد اللطيف چئي
سوڍا تنهنجي سُورَ ,اندَر آڳيون لائيون
راڻا! رهاڻين جا, مارينم مَذڪُورَ
طَعنَا ڏينم تُورَ, آءُ ته پرچون پاڻَ ۾
سر مومل راڻو
آڳيُون = باهيون, آڳيون لفظ جمع آهي واحد ٿيندو آڳ جيڪو پراڪرت ٻوليءَ جي لفظ آگ ۽ سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ اگني مان ورتو ويو آهي. جنهن جي معني' آهي باه.
مَذڪُورَ = ساروڻيون, يادگيريون, مذڪور لفظ عربي ٻوليءَ جو لفظ آهي جنهن جي معني' آهي ياد يا سارَ.
تُورَ = هڪجيڏيون, سهيليون, سرتيون, لفظ تُورُ سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ تُليَه مان ورتو ويو آهي جنهن جي معني' آهي هم عمر.
* سوڍا تنهنجي جدائيءَ جي اذيت منهنجي اندر ۾ باهيون ڀڙڪائي ڇڏيون آهن جنهن ۾ رات ڏينهن پئي سڙان ۽ پچان.
* او راڻا توسان جيڪي اڪيلائيءَ ۾ ڪچهريون ڪيم تن جون ساروڻيون ساري جيءُ جُهري پيو اٿم.
* هڪجيڏيون ۽ سهيليون مون کي هاڻي مهڻا پيون ڏين ته توکي راڻو ڇڏي ويو هليو. او راڻا ڪاڪ تي وري موٽي اچ ته پاڻ ۾ پرچاءُ ڪيون.