چئو هن سکي کي نه ٻاهر اچي ڪو

[رسول بخش دائودپوٽه]

ڪنهنجي حسن تي از خود نڪتل لفظ ۽ احساسن جا اڌيڪار

چئو هن سخيءَ کي نه ٻاهر اچي ڪو لڳي باه ويندي
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي ....

سورج کان وڌ آ تابش ته جنهن ۾ نسورو سڄو نور نروار ٿيندي
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي

معصوم ماڻهن تي ڪري رحم ڪوئي ...جڙو جيت جلندو ڏسڻ ۾ جو ايندي
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي

جنسار جنهن جي وڏي جوت جنهن ۾ نه ڪوئي ڪو بچندو ڀڀڙ باه هوندي
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي

اهو حسن اهڙو هڳي پيو آ هرهنڌ بچي شل ڪو هن کان هي نروار نيندي
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي

کلڻ ساڻ هن سان کلي ٿي خدائي ايڏي جوت مائي نه ڪنهن کي ڪا ملندي ..
سڙي دنيا ويندي ذري ڪان بچندي

رسول بخش دائودپوٽه