مون محبتن جون ڳالهيون ڪيون ته ماڻهو پٿر کڻي پويان لگا هنن ۾ پنهنجا به هئا جن زماني کي ڏيکارڻ لاءِ هٿن ۾ گل کڻي آيا هئا يقين ڄاڻو مون کي پٿرن کان نه پر هنن گلن کان زخم رسيا ۽ تڪليف آئي ڇون ٿا پنهنجو ماري پوءِ به ڇانو تي سٽي پر مان ڇوان ٿو جي پنهنجي کي اهو قياس پهرين هجي ها پوءِ ماري ڇو ها اها به منافقت آهي ماري وري زماني کي ڌيکاري ته هن سان اڃا به منهنجي همدردي آهي جيڪي منهنجا دشمن آهن اهي مونسان وري همدردي اها منافقت مونکان ڪڏهن نه ٿيندي
