غزل جبار آزاد منگي تنهنجي راهه نهاريان ويٺي، تو لئه ڪانگ اڏاريان ويٺي. تنهنجا قول اقرار او پيارا، تنهائيءَ ۾ ساريان ويِٺي. وارن جو مان هنڌ وڇائي، روز اڱڻ ٻهاريان ويٺي. آس لڳائي توسان ملڻ جي، گوندر منجهه گذاريان ويٺي. زلف سنواريئه ياد ڪري مان، نير اکين مان هاريان ويٺي. جانو،جاني،جانب،راڻا، تنهجو نانءُ پڪاريان ويٺي. قيد ڪيو جو قرب تنهنجي آ، “آزاد” ڀلا ڪيئن گهاريان ويٺي
