وتايي جي مهندان هڪڙو ماڻهو لُر ڀڳو ويو. وتايي ڊوڙي وڃي جهليس، پڇيائينس ته ادا، آهي ته خير، هينئن ٽاپين ۾ ٽٽو وڃين؟ ماڻهوءَ چيو ته ڳوٺ جي وڏيري جو حڪم آهي ته جيڪو نماز نه پڙهي، ان کي ٻڌي مون وٽ وٺي اچو ته ڪُتن جي بڇ ڪرايانس. صبح واري نماز مون پڙهي ڪانهي. ٻڌم ته وڏيري جا ماڻهو رسا کڻيو منهنجي ٻڌڻ لاءِ پيا اچن. هاڻ ڀڳو وڃان ته هنن کي هٿ نه اچان، نه ته وڏيرو پٺيءَ تي موچڙا هڻائيندو. اهو سڻي وتايي منهن مٿي ڪري چيو ڏس ڀلا ڪٿي ٿا ماڻهو شرافت سان نماز پڙهن؟ ماڻهو سڀ نماز پڙهن ها، جيڪر وڏيري جهڙو نماز پڙهائڻ جو بندوبست هجي ها.
