نَئين آهي نِت ناز وارن جي ٻولي. نِگاهُن اَدائُن اِشارن جي ٻولي. مِٺي آهي ڪوئل جي ڪوُ ڪوُ مِٺي آ، مِٺي آهي سچُ بيقرارن جي ٻولي. خِزان حالُ اوري ته ڪنهن ساڻُ اوري، سَڀيئي سِکيا جي بَهارُن جي ٻولي. مِٽيءَ جي ذرن جو ته ڪُجھ حالُ سَل توُن، ڏُکي ناهي سمجھڻ سِتارَن جي ٻولي. اَلا ! اِئين نه ٿِئي جو ڪِتابن ۾ پڙهجي، ته هُئي سِنڌُ ۽ سِنڌُ وارن جي ٻولي.
