مردن جي ڪوڙ ڳالهائڻ جي سموري ذميواري عورتن تي عائد ٿئي ٿي اهو وري ڪيئن ؟ آخر اُهي مردن کان ايترا سوال ڪن ئي ڇو ٿيون ۽ کين ڪوڙ ڳالهائڻ جي مجبور ڪن ٿيون. هڪ سائنسدان هڪ اهڙي دوا ايجاد ڪئي جنهن کي بي جان شين تي ملڻ سان جاندار بڻائي سگهبو هو. سڀ کان پهرئين اُن چرچل جي مجسمي تي ان دوا جي مالش ڪري آزمايو. مالش دوران ، مجسمي پهرئن هڪ هٿ هلايو، پو هن جي پوري جسم ۾ لرزش پئدا ٿي، ۽ ڏسندي ڏسني کيس زندگي ملي وئي. ان جي وڙن مان ڪڙ ڪڙ جا آواز اچڻ لڳا، هن اکيون جهپڪايون ۽ آهستي آهستي اڳتي وڌڻ شروع ڪيو. سائنسدان وڏي دلچسپي سان چرچل جي جسم جي انهن حرڪتن کي پرکندا رهيا ۽ اڳيان وڌي چوڻ لڳس مسٽر چرچل جا مجسما! مُنهنجي حيرت انگيز دوا جي بددولت توکي زندگي ملي آهي پر مُنهنجو شڪريو ادا ڪرڻ کان پهرئين اهو ٻُڌا ته سڀ کان پهرئن توم ڪهڙو ڪم سر انجام ڏيڻ چاهيندي؟ چرچل جي مجسمي پنهنجي چيلهه ۾ لٽڪيل پسول ڪڍي آسمان طرف ڏٺو ۽ سنڌي ميڊيا جي نثار شاه وانگر ڊائلاگي گجگوڙ ڪندي بُلند آواز ۾ چيو مان پنهنجي بيعزتي جو بدلو وٺندُس انتقام وٺندي ! پر ڪنهن کان ! مان مجهان ٿو ته قوم ته هميشه تُنهنجي عزت ڪئي آهي ! آئون قوم جي نه پر ڪوم و بيش انهن ٽن هزار ڪبوترن جي ڳالهه پيو ڪريان جن مُنهنجي آرام ۽ سُڪون جو ستيا ناس ڪيو هو. انهي سال هڪ اسي سال جي پوڙهي پير ۽ وڏيري ڊاڪٽر کي ٻُڌايو ته اڳئين سال هو هڪ ٻاويهن سالن جي مريدياڻي ڇوڪري سان شادي ڪندو! ڇا ؟ ڊاڪٽر مُنهن ڦاڙي ڏٺس ! تون شادي ڪندي ! نه مُنهن ۾ ڏند اٿئي، نه پيٽ ۾ آنڊا ۽ پو به شادي هڪ ٻاويهه سلن جي مريدياڻي سان. مُنهنجو ته شادي ڪرڻ جو ڪو ارادو نه هو ڊاڪٽر ۽ پوڙهي پير وراڻيو ! پر مُريدياڻي ڇوڪري جا مائٽ ڌمڪيون پيا ڏين ته جي مون شادي نه ڪئي ته اڙدو ميڊيا جي خابرو چئنل تي خريد ڪيل اينڪر ڪي سڀ راز ڏئي شادي جو سبب فاش ڪري ڇڏيندا ۽ پو کيس رينجرس گرفتار ڪري فوجي ڪورٽ ۾ پيش ڪندي.
