ڪجهه دير کان پوءِ ڪيلن جي لالچ باوجود ڪوبه ڀولڙو ڏاڪڻ چڙهڻ جي همت نه پئي ڪري سگهيو...
سائنسدانن فيصلو ڪيو ته انهن مان هڪ ڀولڙي کي تبديل ڪجي.. پهرين شيء جيڪا نئين ايندڙ ڀولڙي ڪئي سا هئي ڏاڪڻ تي چڙهي ڪيلا حاصل ڪرڻ ... پر فورن ئي ٻين ڀولڙن نئين آيل ڀولڙي کي مارڻ شروع ڪري ڏنو.. ڪافي دفعا مار کائڻ کان پوءِ نئين آيل ڀولڙي هميشه لاءِ پڪو پهه ڪري ڇڏيو ته ڏاڪڻ تي ناهي چڙهڻو.. پر کيس اهو نه هو معلوم ته آخر کيس ڏاڪڻ تي چڙهڻ ڪري ماريو ڇو پئي ويو...
سائنسدانن هڪ ٻيو ڀولڙو تبديل ڪيو ۽ ان سان به ساڳيو حشر ٿيو .. ۽ مزي جي ڳالهه ته ان کان اڳ تبيلي ٿيل ڀولڙو به ان کي مارڻ وارن ۾ شامل هو.. ان کانپوءِ ٽئين ڀولڙي کي تبديل ڪيو ويو جنهن سان به ساڳيو حشر (مار پوڻ) ٿيو.. ايسيتائين جو پراڻا سمورا ڀولڙا تبديل ٿي ويا.. ۽ نون ايندڙ سڀني ڀولڙن سان ساڳيو حشر ٿيندو رهيو..
هاڻي پنڃري ۾ صرف نوان ڀولڙا رهجي ويا هئا.. جن مان ڪنهن تي به سائنسدانن ٿڌو پاڻي نه هارايو هو.. پر پوءِ به هو ڏاڪڻ تي چڙهڻ واري ڀولڙي کي ماريندا هئا...
جيڪڏهن اهو ممڪن هجي ها ۽ انهن ڀولڙن کان اهو پڇجي ها ته توهان ڏاڪڻ تي چڙهندڙ ڀولڙي کي ماريو ڇو ٿا ته يقينن سندن اهو جواب هجي ها ته “اسان کي ناهي خبر... اسان ته سڀني کي ائين ڪندي ڏٺو آ... ”
سبق: اها ڳالهه سڀني ساٿين کي سمجهڻ گهرجي ته
آخر اسان پنهنجي زندگي ائين ڇو ٿا گذاريو جيئن اها گذري پئي..؟
اسان اهو ڇو پيا ڪريون جيڪو ٻين کي ڪندي ڏسون پيا... ؟
اسان وٽ زندگي گذارڻ جو ڪو منصوبو يا پلاننگ ڇو ناهي..؟
ڇا اسان وٽ هدايت جو سر چشمو قرآن موجود ناهي ..؟
ڇا الله جي پياري نبي سڳوري صلي الله عليه والسلم هر هڪ معاملي ۾ اسان جي رهنمائي ناهي فرمائي...؟
ته پوءِ ڇا سبب آهي ته اسان ٻين کي ڏسي انهن وانگر زندگي گذارڻ چاهيندا آهيون... ۽ ڪنهن عمل کي ڪرڻ جي اها دليل ڏيندا آهيو ته سڀ ائين ڪن پيا اسان ڪيو ته ڇا ٿي پوندو...؟
