غزل
روبينه ابڙو
مون ۾ مند لٿي هئي رات انڌاريءَ ۾،
سهسين گل ٽڙي پيا منهنجي ٽاريءَ ۾.
آرائينءَ جي ساروڻين تي سوچيندي
مالهڻ جا سڀ گل سُڪي ويا کاريءَ ۾.
ٻُوڙي ۾ ها ماڪ ڦُڙا هن جي مُک تي،
رنگ سوين ڄڻ جرڪي پيا ها ڪاريءَ ۾.
جوت اکين ۾ جرڪِي جگنو جاڳي پيا،
ٻارن چنڊ ڏٺو ٿي رات تغاريءَ ۾.
عشق جو سارو تاڪيو ٿي ويو بي ڪارج،
تنهنجي بي ڌيانيءَ جي هڪڙي گهاريءَ ۾.
پيار سدائين دوکي جي آ دار چڙهيو،
ٻاجهارو مون روپ ڏٺو هو ماريءَ ۾.
نينهن جي مينهن ڀِڄائي آ هيءَ ڀونءِ وري.
ڦول ڦٽي پيا اوسيئڙي جي ٻاريءَ ۾.
