گُوندَرَ ڪِئو غَرَقُ، ماءُ ! مُهِجو جِندَڙو
ڏکويَنِ مَرَڪُ، مَٿَي سَڳرَ پَنڌِڙو
سُرُ رِپَ
رِپَ = پربت، آفت
گُوندَرَ = غم
ڪِئو = ڪيو
غَرَقُ = لوڙهي، ٻوڙي، نهوڙي ڇڏيو
مُهِجو = منهنجو
جِندَڙو = جان، جسم، بدن
مَرَڪُ = فخر
مَٿي = تي
سَڳَرَ = رستو، راھ، پيچرو، واٽ، گس، منزل
بيت جو پس منظر
~ او جيجل ماءُ ! غمن تہ منهنجي جسم کي نهوڙي فنا ڪري ڇڏيو آهي.
~ ڏکويلن لاءِ منزل جي ڳولا فخر جو باعث آهي.
سمجهاڻي
تڪليفون، ايذاءَ، عذاب ۽ اذيتون انسان جون ازل کان ساٿي ۽ دوست رهيون آهن. زندگيءَ جَي هن ڊگهي ۽ اڻانگي سفر ۾ جڏهن سڀ ساٿ ڇڏي اڪيلو ڪري ويندا آهن. تڏهن انسان جا اهي غم، ڳڻتيون، اوجاڳا، اوسيئڙا، انتظار ۽ ڀوڳنائون ئي مددگار بڻجي کيس ڏڍ، آٿت، اتساھ ۽ جيئڻ جو حوصلو ڏيندا آهن.
ڀٽائي هن بيت ذريعي اسان کي سيکاري ٿو تہ ڏاڍ، جبر، ايذاءَ، عذاب، قيد، جيل ۽ کوليون ڏسي ڪڏهن بہ نہ گهٻرايو. پر نئين عزم، همٿ ۽ حوصلي سان محبوبَ ۽ منزلن جي تلاش، ڳولا، جاکوڙ ۽ جدوجهد جاري رکو. ڪاميابيون گلابن ۽ رابيلن جون مالهائون کڻي سدائين اوهان جون منتظر آهن.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
