مَارُئي اَڄُ اَڍَنگا وَيڻَ، مُکَي مُڪا جَيڏِيَين

[سليمان وساڻ]

اَڄُ اَڍَنگا وَيڻَ، مُکَي مُڪا جَيڏِيَين
هارِي ! هَمِيرَنِ جا، جِڪُسِ کاڌءِ کَيڻَ
سانبِيئڙا ۽ سَيڻَ، ڪِ تو وِئا وِسِرِي

سُرُ مارِئِي

اَڍَنگا = بي ڍنگا، بي سرا، اڻ سهائيندڙ
وَيڻَ = مهڻا، طعنا، ٽوڪون
مُکَي = مونکي
مُڪا = موڪليا
جَيڏِيَين = هڪجيڏين، سرتين، سهيلين، سنگتياڻين
هارِي = هارايل، نادان
هَميِرَنِ = بادشاهن، اميرن
جِڪُسِ = شايد، گهڻو ڪري، يا تہ
کَيڻَ = کاڌا، کاڄ، طعام
سانبِيئڙا = ماروئڙا، جن جي سار هجي
سَيڻَ = محبوب، دوست، سهيليون، سرتيون
ڪِ = جيئن، يا

بيت جو پس منظر

~ اڄ سرتين مون ڏانهن نہ سهڻ جهڙا طعنا ڏياري موڪليا آهن.
~ اي نادان ! شايد توکي اميراڻا ٻوڙ پلاءَ وڻي ويا آهن.
~ توکان پنهنجو ملڪ ٿر، محبوب ۽ سهيليون بہ وسري ويون آهن.

سمجهاڻي

سرتين پاران موڪليل مهڻا ٻڌي مارئي چئي ٿي:
سهيلين مون ڏانهن اهڙا طعنا ڏياري موڪليا آهن، جيڪي سهڻ جهڙا ئي ناهن. سهيليون چون ٿيون:
توکي عمر جا بخملي ويس وڳا، محل ماڙيون، ملڪيتون، زيور ۽ شاهاڻا طعام شايد وڻي ويا آهن. تون پنهنجي اباڻي ملڪ ٿر کي، ماروئڙن، محبوب ۽ پيارين سهيلين کي بہ وساري ڇڏيو آهي.
ڀٽائي هن علامتي بيت ذريعي انهن بي ضمير ماڻهن کي وائکو ڪيو آهي. جيڪي اقتدار ۽ ڪرسيءَ جي لالچ ۾ قوم، ڌرتي ۽ ماڻهن سان ويساهه گهاتي ڪري غدار بڻجي ويا آهن.

چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____