غزل
رخسانه پريت
نيٺ ايندو آس ۾ آھيون اسين،
ڪنھن وڏي وشواس ۾ آھيون اسين.
لوڇ سڏڪا درد پيڙا نيٺ ڇا،
عشق جي اڀياس ۾ آھيون اسين.
پيار جي احساس اينئن اوچو ڪيو،
ڄڻ اڏيا آڪاش ۾ آھيون اسين.
ڇا سندءِ من ۾ ٻه موھ آ ساڳيو،
انھيءَ ٻڏتر قياس ۾ آھيون اسين.
نيٺ اوسيئڙا به ماڳ ماڻيندا،
بس انھيءَ احساس ۾ آھيون اسين.
ايترو اوتيوسين پوءِ ڀي ڄڻ اڃيا،
پريت“ ڪھڙيءَ پياس ۾ آھيون اسين.
رخسانه پريت
نيٺ ايندو آس ۾ آھيون اسين،
ڪنھن وڏي وشواس ۾ آھيون اسين.
لوڇ سڏڪا درد پيڙا نيٺ ڇا،
عشق جي اڀياس ۾ آھيون اسين.
پيار جي احساس اينئن اوچو ڪيو،
ڄڻ اڏيا آڪاش ۾ آھيون اسين.
ڇا سندءِ من ۾ ٻه موھ آ ساڳيو،
انھيءَ ٻڏتر قياس ۾ آھيون اسين.
نيٺ اوسيئڙا به ماڳ ماڻيندا،
بس انھيءَ احساس ۾ آھيون اسين.
ايترو اوتيوسين پوءِ ڀي ڄڻ اڃيا،
پريت“ ڪھڙيءَ پياس ۾ آھيون اسين.
