غزل
ايوب کوسو
پسيل شام جي هر اشاري ڪُٺو آ،
چُني ڪنهن هوا ۾ اڏاري ڪُٺو آ.
وري پاڻ اُلجھي ٻڏاسين اکين ۾ ،
وري عشق ڪنهنجي ڪنواري ڪُٺو آ.
ڇڻياسين ، ٻرياسين ،اويلا ،اڪيلا،
سوا تو ستمگر سياري ڪُٺو آ.
اچي ياد و يئي گلابي چپن جي،
اُفق رنگ لالاڻ هاري ڪُٺو آ.
نه ٻيڙي ، نه جوڙا ، نه پاڻيءَ ڦُڙو ڪو،
اکين کي سنڌوءَ جي ڪيڏاري ڪُٺو آ.
ٻُڏي ويو مِٺي ننڊ ۾ ڳوٺ سارو،
اسانکي کِلي تاري تاري ڪُٺو آ .
ايوب کوسو
پسيل شام جي هر اشاري ڪُٺو آ،
چُني ڪنهن هوا ۾ اڏاري ڪُٺو آ.
وري پاڻ اُلجھي ٻڏاسين اکين ۾ ،
وري عشق ڪنهنجي ڪنواري ڪُٺو آ.
ڇڻياسين ، ٻرياسين ،اويلا ،اڪيلا،
سوا تو ستمگر سياري ڪُٺو آ.
اچي ياد و يئي گلابي چپن جي،
اُفق رنگ لالاڻ هاري ڪُٺو آ.
نه ٻيڙي ، نه جوڙا ، نه پاڻيءَ ڦُڙو ڪو،
اکين کي سنڌوءَ جي ڪيڏاري ڪُٺو آ.
ٻُڏي ويو مِٺي ننڊ ۾ ڳوٺ سارو،
اسانکي کِلي تاري تاري ڪُٺو آ .