ڪيڏي دل تون آن ويچارِي

[نثارناز]

سنڌ سلامت جا سُهڻا دوستو، اڄ ڪيڏي دل تون آن ويچاري کڻي آيو آهيان، ڪافي آهي، تصويري شڪل ۾ .

 

[نثارابڙو]

ڀائڙا نثار ناز
جڙيل هجين شال
يار شاعريءَ جون رمزون شاعر ئي ڄاڻن، سٺن لفظ ۽ مناسب تور تڪ واري ڪافي لکي اٿوَ، ادا سائين هندي گانو نه ٻڌو اٿوَ ته؛

دل تو پاڳل هي، هنساتا هي وهي، رلاتا هي وهي، ساري ساري رات جگاتا هي وهي ...

ادا سائين پنهنجي دل کي سمجهائڻ ته سٺي ڳالهه آهي پر کيس مايوس ڪرڻ نه کپي ... ٻي ڳالهه ته وڇوڙي ۽ بي وفائي ۾ فرق هوندو آهي ... وڇوڙي واري محبوب جو انتظار ڪبو آهي ۽ جي انتظار نه ڪبو ته بي وفائي ٿيندي ۽ بي وفا يار کي وسارڻ ڀلو نه ته زندگي زهر ٿي ويندي آهي، اوهانجي هن ڪافيءَ ۾ ٻئي خيال مليل آهن ...
جيئن ؛
ٽٽندي آهي نيٺ ته ياري،
۽
داغ وڇوڙي جا ٿي ڌوئين،
يعني ياريءَ جي ٽٽڻ جو خوف به آهي ته وڇوڙو به آهي

اڳتي هلي اوهان جي وائيءَ ۾ هڪ خيال آهي؛

”ناز“ ته رولو ماڻهون آهي،

منهنجي خيال ۾ هي اهو ماڻهون آهي جنهن لاءِ لطيف سڳوري لفظ استعمال ڪيو آهي ” چلولا“ جي در در دوستيون لائيندا آهن، ٻين ۽ آسان لفظن ۾ بي وفا ماڻهون ... سو ڀائڙا چوڻ جو مقصد ته بيوفا ۽ وڇڙي ويل محبوب ۾ فرق هوندو آهي ٻنهي لاءِ ماتم ڪرڻ جو مطلب به الڳ الڳ هوندو آهي ... وڌيڪ جي آءُ غلط هجان ته اصلاح ضرور ڪجو ...
سدائين گڏ

 

[ڦلپوٽو فقير]

سائين نثار ناز ڀاءُ توهان جي شاعري جي ته جيتري تعريف ڪجي سان گهٽ ٿيندي پر جيڪي نه توهان سنڌ سلامت جا لوگوز ٺاهيا آهن سائين اصلي توهانasul matt

 

[عبدالوهاب]

سائين نثار ناز توهان جي اهڙي زبردست شاعري پڙهي دل باغ و بهار ٿي ويندي آهي۔ سائين وري جيڪا توهان ڊزائيننگ ڪندا آهيون، ان جو ته ڪوئي مثال ناهي،

 

[نثارناز]

سائين نثار ناز توهان جي اهڙي زبردست شاعري پڙهي دل باغ و بهار ٿي ويندي آهي۔ سائين وري جيڪا توهان ڊزائيننگ ڪندا آهيون، ان جو ته ڪوئي مثال ناهي،

مهرباني ادا عبدالوهاب قمبرائي توهان کي منهنجي شاعري ۽ ژڊزائينگ سُٺي لڳي. لک لائق ۽ قرب.​

 

[نثارناز]

سائين نثار ناز ڀاءُ توهان جي شاعري جي ته جيتري تعريف ڪجي سان گهٽ ٿيندي پر جيڪي نه توهان سنڌ سلامت جا لوگوز ٺاهيا آهن سائين اصلي توهانasul matt

مهرباني ادا وحيد ڦلپوٽا بس ادا شاعري آهيون، اُبتا سُبتا چند شعر قطارن جي صورت ۾ دل جي وهڪري تي لهي پوندا آهن۔ توهان کي شاعري وڻي، ان سلسلي ۾ توهان جو انتهائي ٿورائتو آهيان، همت افزائي جو ۔​

 

[نثارناز]

ڀائڙا نثار ناز
جڙيل هجين شال
يار شاعريءَ جون رمزون شاعر ئي ڄاڻن، سٺن لفظ ۽ مناسب تور تڪ واري ڪافي لکي اٿوَ، ادا سائين هندي گانو نه ٻڌو اٿوَ ته؛

دل تو پاڳل هي، هنساتا هي وهي، رلاتا هي وهي، ساري ساري رات جگاتا هي وهي ...

ادا سائين پنهنجي دل کي سمجهائڻ ته سٺي ڳالهه آهي پر کيس مايوس ڪرڻ نه کپي ... ٻي ڳالهه ته وڇوڙي ۽ بي وفائي ۾ فرق هوندو آهي ... وڇوڙي واري محبوب جو انتظار ڪبو آهي ۽ جي انتظار نه ڪبو ته بي وفائي ٿيندي ۽ بي وفا يار کي وسارڻ ڀلو نه ته زندگي زهر ٿي ويندي آهي، اوهانجي هن ڪافيءَ ۾ ٻئي خيال مليل آهن ...
جيئن ؛
ٽٽندي آهي نيٺ ته ياري،
۽
داغ وڇوڙي جا ٿي ڌوئين،
يعني ياريءَ جي ٽٽڻ جو خوف به آهي ته وڇوڙو به آهي

اڳتي هلي اوهان جي وائيءَ ۾ هڪ خيال آهي؛

”ناز“ ته رولو ماڻهون آهي،

منهنجي خيال ۾ هي اهو ماڻهون آهي جنهن لاءِ لطيف سڳوري لفظ استعمال ڪيو آهي ” چلولا“ جي در در دوستيون لائيندا آهن، ٻين ۽ آسان لفظن ۾ بي وفا ماڻهون ... سو ڀائڙا چوڻ جو مقصد ته بيوفا ۽ وڇڙي ويل محبوب ۾ فرق هوندو آهي ٻنهي لاءِ ماتم ڪرڻ جو مطلب به الڳ الڳ هوندو آهي ... وڌيڪ جي آءُ غلط هجان ته اصلاح ضرور ڪجو ...
سدائين گڏ

ادا نثار ابڙا، مهرباني جو توهان مُنهنجي خالص ”دل“ جي معاملي تي پنهنجا ويچار ونڊيا۔
ادا ابڙا سائين اياز گُل جي هڪ غزل جي گُلدستي مان ڪجهه گُل کڻي توهان کي پيش ٿو ڪريان ته​

خالَ ئي خالَ زندگي آهي
بس اُڌاري ئي هر خوشي آهي
”دل“ جون ڳالهيون به ڪين ٿو سمجهين
ڪهڙي آخر ڪا فارسي آهي۔​

ادا وقت جي چو واٽي، تي اڪيلي ”دل“ آهي، پاڻ ئي سُڏڪي پئي، پاڻ ئي پنهنجي پاڻ کي ڏڍ ڏئي پئي، پاڻ ئي پڇتائي پئي، اوندا ابتا خيال اچن پيا، اُڏري پنڇي ويندا آهن ، موٽي مور نه ايندا آهن، ڳالهه سمجهه جي آهي، پراڻ جا پکي جڏهن اُڏامي ويندا آهن اهي موٽي توهان ئي ٻڌايو ڀلا ڪيئن ايندا ياري ته آخر ٽُٽي ويندي نه ٻيو ڀلا دل وٽ ڪهڙو رستو آهي سُڏڪڻ کانسواءِ گهٽ ۾ڏُسڪي ڏُسڪي ويچاري دل وڇوڙي جا داغ به نه ڌوئي، پنهنجا پاڻ ۾ ويٺا آهيون ڪڏهن ڪڏهن روئڻ سان دل جو بار هلڪو ٿيندو آهي، داغ وڇوڙي جا ڌوئڻ بس انهي دل جي بار هلڪي ٿيڻ جي هڪ ڪڙي آهي،
محترم اياز گل جو هڪڙو ٻيو شعر ياد پيو اچيم ته​

پٿر جهڙيءَ دل وارن سان جيڪو پريت لڳائيندو
پاڳل ماڻهو روئندي رُلندي پنهنجو پاڻ وڃائيندو
بي قربن جي دنيا ۾ او قُرب ورهائڻ وارا
هر ڪو تُنهنجي هيرن جهڙن جذبن کي ٺڪرائيندو۔​

ادا هتي مون واري ڪافي ۾ ”دل“ جي دنيا ئي نرالي آهي، جيڪو جيڪو ”دل “تي وهي پيو واپري پيو اهو ئي شاعر پنهنجي شاعري ۾ سموئي پيو، اهي جيڪي ڳالهيون آهن سي پنهنجي ”دل“ کان پُڇي ڏس پر​

درد ڪو جنهن ۾ ناهي دوست
سا ”دل“ پٿر آهي دوست
ميريءَ ڦاٽلَ جهولَ ۾ مُنهنجي،
هڪڙو ڀي گُل ناهي دوست (ايازگُل)​

بي وفا ماڻهو جنهن کي توهان ” ناز“ به چئي سگهو ٿا، جيڪو رولو ماڻهوءَ جيان هن دوکيباز دورنگيءَ دنيا جو هڪڙو ڪردار، آهي جيڪو در در دوستيون رولاڪ بڻجي لائي ان لاءِ دُکي ”دل“ کي گهٽ ۾ گهٽ ائين چئي سگهجي ٿو، ته رولاڪن لاءِ هروڀرون ڇو لُڙڪ وهائجن۔
بس ادا آخر ۾ نه چاهيندي به سائين اياز گل جو هي شعر لکي ٿو ڇڏيان ته​

”نه“ جي سُوريءَتي چڙهيل آهيون دوست!
دردَ سانچي ۾ گهڙيل آهيون دوست!
ڪُجهه ته سمجهون ٿا زماني کي اسان
چار درجا ڪي پڙهيل آهيون دوست!​

 

[رشيد سمون]

شاعري ته شاعري مٿان وري ڊيزائين اصل من موهجي ويو۔۔۔۔ اهو ڇا گهٽ هيو جو توهان وري هڪ خوبصورت لوگو ٺاهي هن موضوع جي سونهن ۾ پڻ اضافو ڪري ڇڏيو۔۔۔
بجلي جي اچ وڃ ۽ پنهنجي مصروفيت مان فورم لاءِ وقت ڪڍي نڀائڻ ۽ اهو به اهڙي خوبصورت انداز سان۔۔۔۔ بس توهان جي ڪهڙي ڳالهه ڪجي۔۔۔۔
توهان جو آندل سائين اياز گل جو آخري شعر به وڏو مطلب رکي ٿو۔۔۔۔۔ جس هجي توهان کي۔۔۔۔
آخر ۾ عرض ته جيڪڏهن انهيءَ لوگو جي ڊيگهه واري سائيز جيتري جيڪڏهن فونٽس واري پٽي به جيڪر لکي موڪليو ته فورم تي اهو لوگو به لڳائي ڏسجي ۔۔۔۔ توهان جي وڏي مهرباني

 

[علي ظفر]

واه سائين واه اوهان ته اصل asul matt سائين اوهان جي شاعري پڙهي اصل ٿڪ ئي لهي ويا سائين اهڙا قرب روز ڪندا ڪريو سائين اوها جا لک ٿورا جو اوهان پهنجي شاعري اسان سان شيئر ڪئي
shal judy hujeen​

 

[عبدالوهاب]

ڇا لکي مان ڇا لکان تنهنجي غزل جو انداز

 

[مگسي]

واه سائين واه لاجواب