ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون ....

[رسول بخش دائودپوٽه]

ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون
___________________________
هي ساوڻ جي سڪ ۾ ڌرتي جون داهون ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون
اچن ياد مونکي سڪ جون سنڀارون اڃا ڀي اسان کي ڏيو ٿا ميارون ......

سڄو پيار پورب سنڀالي رکيوسون هڪڙو هو جيون اوهان لئه رکيوسون
پڪارون اتارون سسڪين ۾ سڏڪا اوهان لئه اڄ ڀي وجهون پيا ٿا ڦارون
ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون ...........

ڪيل قول پاڙڻ جي حرکر اندر ۾ ائين گاج جيئن کنوڻ کيڄ ٿيندي
سڄو ٿر تتل واري وڻڪار ناهي سڄي سنڌ پاڻيءِ لئه هت پڪارون
ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون .........

منهنجا مالوند مارون به مرڪن ٿي ساوڪ هي ڌرتي اهي مال چارن
وسي وڏڦرُ و سنگهارن جي سڪ ۾ ڏسي جن جي مک کي پون هانو ڏارون
ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون .........

او مند موٽي آئي ڀرجي آءُ بادل مٺا مينهن وس تو ڌرتي ٿي ٿاڌل
ٿئي گپ گارو ترڪڻ ۾ مرڪڻ سکي جي سڪ جون ٻڌي وڃ تون سارون
ڪڪر کي سڏيندي اڀ ڏي نهارون .......


لبستم دائودپوٽه