طلب آ تنهنجي، سدا تات پيارا مولانا دين محمد ”اديب“ فيروزشاهي طلب آ تنهنجي، سدا تات پيارا ٿو روئندي گذاريان، سڄي رات پيارا. تصور ۾ تصوير آهي سدائين، اٿم نلم تنهنجو سدا وات پيارا. اهو وقت ڪهڙو هئو مثل جنت، دريءَ مان چيئي جو مون کي هات پيارا! تنهنجي وصل لئي روز شب ٿو پڙهان مان، دما دم دعائون ۽ صلوات پيارا. ”اديب“ ۽ ضعيف آهيان جڏهن طالب، نه ڪر پوءِ تون ڌار، هيهات پيارا.
واهه واهه واهه واهه، ادا علي علي ، اڄڪلهه توهان شاعري جي پويان لاهي پاهي ڪڍ لڳي ويا آهيو۔ خير ته آهي نه ادا
HaqMojood ادا علي علي، تمام پياري شاعري موڪلي اٿوَ، باقي ادو وهاب اصل اوهان جي پويان لاهي پائي بيٺو آ۔۔۔۔۔۔ ادا پاڻ کي سڃاڻ، ڀائو پاڻ کي سڃاڻ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مٺا زاهد سومرا ڪير وري ادا علي علي جي ڪڍ پوندو مٺا مونکي پنهنجي زندگي پياري آهي، علي علي جي ڪڍ پوڻ معنيٰ کَکَر جو وير، سو مٺا ڀڄي جند ڇڏاءِ چوندا آهن ته ڀڄڻ ڪم به وريامن جو آهي۔
