بيت

[ميمڻ جاويد جاني]

صحبت سدائين، ڪر تون ساڻ سنگت
ڪوري ڪڍ ڪُپَتِ، در وڃ تون دادلن جي

سڏي ٿو سهڻو، چئي حي علي الصلاح
ڄاڻي صحيح صلاح، سِگھو وڃ سُجود ۾

اکيون ناهن عام، عجيبن جون اوپرا
ڪنديون ڪم تمام، نظر وجھندي نظر ۾

اُڃَ عشق جي، ٻُجھِي ڪونه ٻين کان
هڪ تون ٻيو مان، سڙون پيا سِڪَ ۾

وڌائي وِکَ وَڃُ، جيڪي وانجھائن تنهنجي واٽ
ٻاري رَکُ تون لاٽ، اُنهن جي ئي اوسيئڙي ۾