شفيق الرحمان شاڪر تنها ئين ۾ د ل جو، ڪو راز دا ر ناهي، هرڪو زخم ڏئي ٿو، ڪو غمگسا ر ناهي. دردن سندي ڪهاڻي، ساري سڄي ٻڌايون، لفظن مٿي اسان کي، پر اختيار ناهي. ڇا ڇا ستم ڪيو ٿا، ڇا ڇا نه غم ڏيو ٿا، هيڏي وفا جي بد لي، ٿورو به پيا ر ناهي. هت ڇا ٿيو شهر کي، ڪهڙي هوا وري آ، شاڪر رهيو ڪٿي ڀي، ڪو اعتبار ناهي
