عاشق علي چانڊيو
سينيئر رڪن
ڪھاڻي
”رستا روڪ“
عاشق چانڊيو
اڄ ويندي ويندي ڪنھن رستا روڪ ڪئي ۽ آڏو اچي بيھي رھي ۽ چوڻ لڳي آء توکي ن ڇڏينديس پھريان منھنجي سوالن جا جواب ڏي.
ھا ھا مان تنھنجي سوالن جا جواب ڏيان ٿو پر تون آھين ڪير؟؟؟اچرج وچان وراڻيم.
مون کي ن ٿو سڃاڻين؟؟ھونئن ت مون سان ويڌن ب ڪيو ٿا ۽ ھاڻي وري پڇين ٿو ت مان ڪير آھيان؟؟؟ڪاوڙ منجھان وراڻيائين.
سوال ڪندي چيم ويڌن,ڪھڙي ويڌن ڪئي آھي اسان توھان سان؟؟
منھنجي بار بار سوال ڪرڻ سان اعتراف ڪيائين.
وراڻيائين مان تعليم آھيان,توھان ئي ت ڏينھن رات مون کي حاصل ڪرڻ جي القي ۾ ھوندا آھيو.
ھا ت پوء توسان اسان ڪھڙي ويڌن ڪئي آھي؟؟ويڌن ت پري جي ڳالھ پر اسان ت تو لاء,توکي حاصل ڪرڻ لاء پنھنجون ننڊون ڦٽائي ڇڏيون آھن مٿان تون وري الزام تراشي ڪري رھي آھين.طعنو ڏيندي وراڻيم.
ٿڌو ساھ ڀريندي چيائين,اھا ت صحيح ڳالھ آھي ت مون لاء جاکوڙيو پيا پر ڪجھ ت جٺ ب ت ڪيو پيا ن.خاص طور تي امتحانن ۾ ت ذليل ڪندا آھيو.
وراڻيم امتحانن ۾ ذليل ڪيئن ڪندا آھيون مون سمجھو ڪو ن.
ڪيئن؟؟؟ٺٺول ڪندي وراڻيائين.چڱو ٻڌ ايئن جو امتحانن ۾ رڳو ڪاپي ڪندا آھيو.ڪڏھن مونکي سمجھي ۽ ياد ب لکيو اٿو.
حيران ٿيندي چيم ھا ت پوء اھو گناھ ت مان ب ڪندو آھيان.پوء تون مونکي ڪيئن پئي دانھن ڏين؟؟
کلندي چيائين گناھي آھين تڏھن ت تنھنجي رستا روڪ ڪئي اٿم.ڀلا ڪوئي بي گناھين جي ب رستا روڪ ڪبي آھي ڇا؟؟
پاڻ کي گناھگار سمجھندي شرم کان ڪنڌ جھڪائي ڇڏيم ۽ خاموش رھيس.
اڙي مان ت توھان کي اونداھين مان ڪڍي روشنين ڏانھن ڌڪيندي آھيان,مان ت توھان کي غلامي جھڙي بري ڀلا کان نجات ڏيارڻ ۾ مدد ڪندي آھيان ۽ آزادي جھڙي نعمت جو احساس ڏياريندي آھيان,مان توھان جي اندر جي اک بڻجندي آھيان,مان توھان کي غلط صحيح جي سڃاڻ جو علم ڏيندي آھيان ۽ مان ت توھان پنھنجي وجود جو احساس ڏياريندي آھيان پر پوء ب مونسان جٺيون ڇو ڪندا آھيو؟؟؟
اکيون ڳاڙھيون ٿي ويون ھيس ۽ ڪاوڙ منجھان جسم لرزندو رھيس.سوال مٿان سوال ڪندي رھي,طعنا ڏيندي رھي ۽ آء بت بڻجي بيٺو رھيس پر ڪري ب ڇا پئي سگھيس,آء ت گناھي ھئس,اھو ب تعليم جو گناھي جيڪا تعليم ھميشا مون سان چڱايون ڪندي آئي آھي.
ڪاوڙ منجھان لعل ٿيندي چيائين ۽ ھا منھنجو ھي پيغام انھن کي ب ڏجان جيڪي مون کان دور رھن ٿا,مونکي حاصل ن ٿا ڪن مونکي خبر آھي ت اھي ب اوھان وانگر مون سان جٺيون ڪندا پر ڪم از ڪم ڪجھ ت قابل بڻجي پوندا.
منھنجو سلام ضرور چئجان.ايئن چئي رواني ٿي وئي ۽ مونکي سوچن جي سمنڊ ۾ لوڙھي وئي.
”رستا روڪ“
عاشق چانڊيو
اڄ ويندي ويندي ڪنھن رستا روڪ ڪئي ۽ آڏو اچي بيھي رھي ۽ چوڻ لڳي آء توکي ن ڇڏينديس پھريان منھنجي سوالن جا جواب ڏي.
ھا ھا مان تنھنجي سوالن جا جواب ڏيان ٿو پر تون آھين ڪير؟؟؟اچرج وچان وراڻيم.
مون کي ن ٿو سڃاڻين؟؟ھونئن ت مون سان ويڌن ب ڪيو ٿا ۽ ھاڻي وري پڇين ٿو ت مان ڪير آھيان؟؟؟ڪاوڙ منجھان وراڻيائين.
سوال ڪندي چيم ويڌن,ڪھڙي ويڌن ڪئي آھي اسان توھان سان؟؟
منھنجي بار بار سوال ڪرڻ سان اعتراف ڪيائين.
وراڻيائين مان تعليم آھيان,توھان ئي ت ڏينھن رات مون کي حاصل ڪرڻ جي القي ۾ ھوندا آھيو.
ھا ت پوء توسان اسان ڪھڙي ويڌن ڪئي آھي؟؟ويڌن ت پري جي ڳالھ پر اسان ت تو لاء,توکي حاصل ڪرڻ لاء پنھنجون ننڊون ڦٽائي ڇڏيون آھن مٿان تون وري الزام تراشي ڪري رھي آھين.طعنو ڏيندي وراڻيم.
ٿڌو ساھ ڀريندي چيائين,اھا ت صحيح ڳالھ آھي ت مون لاء جاکوڙيو پيا پر ڪجھ ت جٺ ب ت ڪيو پيا ن.خاص طور تي امتحانن ۾ ت ذليل ڪندا آھيو.
وراڻيم امتحانن ۾ ذليل ڪيئن ڪندا آھيون مون سمجھو ڪو ن.
ڪيئن؟؟؟ٺٺول ڪندي وراڻيائين.چڱو ٻڌ ايئن جو امتحانن ۾ رڳو ڪاپي ڪندا آھيو.ڪڏھن مونکي سمجھي ۽ ياد ب لکيو اٿو.
حيران ٿيندي چيم ھا ت پوء اھو گناھ ت مان ب ڪندو آھيان.پوء تون مونکي ڪيئن پئي دانھن ڏين؟؟
کلندي چيائين گناھي آھين تڏھن ت تنھنجي رستا روڪ ڪئي اٿم.ڀلا ڪوئي بي گناھين جي ب رستا روڪ ڪبي آھي ڇا؟؟
پاڻ کي گناھگار سمجھندي شرم کان ڪنڌ جھڪائي ڇڏيم ۽ خاموش رھيس.
اڙي مان ت توھان کي اونداھين مان ڪڍي روشنين ڏانھن ڌڪيندي آھيان,مان ت توھان کي غلامي جھڙي بري ڀلا کان نجات ڏيارڻ ۾ مدد ڪندي آھيان ۽ آزادي جھڙي نعمت جو احساس ڏياريندي آھيان,مان توھان جي اندر جي اک بڻجندي آھيان,مان توھان کي غلط صحيح جي سڃاڻ جو علم ڏيندي آھيان ۽ مان ت توھان پنھنجي وجود جو احساس ڏياريندي آھيان پر پوء ب مونسان جٺيون ڇو ڪندا آھيو؟؟؟
اکيون ڳاڙھيون ٿي ويون ھيس ۽ ڪاوڙ منجھان جسم لرزندو رھيس.سوال مٿان سوال ڪندي رھي,طعنا ڏيندي رھي ۽ آء بت بڻجي بيٺو رھيس پر ڪري ب ڇا پئي سگھيس,آء ت گناھي ھئس,اھو ب تعليم جو گناھي جيڪا تعليم ھميشا مون سان چڱايون ڪندي آئي آھي.
ڪاوڙ منجھان لعل ٿيندي چيائين ۽ ھا منھنجو ھي پيغام انھن کي ب ڏجان جيڪي مون کان دور رھن ٿا,مونکي حاصل ن ٿا ڪن مونکي خبر آھي ت اھي ب اوھان وانگر مون سان جٺيون ڪندا پر ڪم از ڪم ڪجھ ت قابل بڻجي پوندا.
منھنجو سلام ضرور چئجان.ايئن چئي رواني ٿي وئي ۽ مونکي سوچن جي سمنڊ ۾ لوڙھي وئي.