غزل حَسن پنهيار اِن گهڙيءَ کي سنڀاري رُنو هُس به ڇو؟ بي وسيءَ مان نهاري رُنو هُس به ڇو؟ آرزو تون ڪئي جا ملاقات ۾، ڳالھ دل جي وساري رُنو هُس به ڇو؟ جڳ سمورو الڳ مان اڪيلو الڳ وقت اهڙو گذاري رُنو هُس به ڇو؟ ننڊ ڪنهن آ ڪئي اڄ به هڪ ياد ۾ لوڪ سارو سمهاري رُنو هُس به ڇو؟ پهر کي ڀيٽ هاڻي نئين دور ۾، هڪ چُميءَ سان اُجاري رُنو هُس به ڇو؟ نيڻ تنهنجا مقابل ٿيا دوبدو، پاڻ ڪيڏو نکاري رُنو هُس به ڇو؟ هاڻ جذبات کي ڪيئن قابو ڪجي! هٿ به توکي اُلاري رُنو ھُس به ڇو؟ بخت وانگي حَسن ٿي نه تو ريءَ سگهيو بي وجھ بس ڌڪاري رُنو هُس به ڇو؟
