عيد اڳينءَ تي نه آئين جاني عـيـد اڳـينءَ تـي نه آئـين جـاني، هِــيءَ تـه عـيـد ڪـرائـيـن ها، ڏيـنـهـن وڏو آ خـوشيءَ جـو اَڄ، عـيـد جــو ڀــاڪـر پـائـيـن ها. مجـبـوري ڪهـڙي آهـي تـوکـي، ٻڌاءِ کڻي تون کولي مون کي، عيد جي ڏينهن اِنڪار ڪري تُون، جِگر نه منهنجو جلائين ها. ٻـڌاءَ ڪنهن ڪو چـوري ڇڏي يا، لالچ لوڀ جـي ٿِـي پـيـئي ڪا، اگـر ڪمي ڪا توکي ڏني مــون، کولي تون مون کي ٻڌائين ها. ”عبدالستار“ کـي ايئن نه ڇَڏيـن هـا، وقـت پــراڻـو يـاد ڪـريـن ها، سيوهاڻي چئي هُونئن ايـندو آهين، عيد نه مون سان ملهائي ڪا.
