“غزل” لامڪان جو مڪان؛ ڪٿي ممڪن! .... ساجد سومرو

[صراط بلوچ]

غزل
لامڪان جو مڪان؛ ڪٿي ممڪن!
ڪو عدم جو نشان؛ ڪٿي ممڪن!
دردَ کي ننڊَ ڀي هُجي ڪائي؛
جاڳَ ۾ مان هُجان ؛ ڪٿي ممڪن!
ماورا جَي زمان مڪان کان آ؛
پَو خُدا جو مڪان؛ ڪٿي ممڪن!
جي فنا ھِن ڪنڀارَ جا هٿَ ڀي؛
پو بقا جو گُمان؛ ڪٿي ممڪن!
صُورَ ڦُوڪي ڇڏي ملائڪ جَي؛
پو هُجي ڪهڪشان؛ ڪٿي ممڪن!
سَچُ زبان تي هُجي زماني ۾ ؛
ڪو هُجي پاسبان ؛ ڪٿي ممڪن!
جي سلامت نه آ سُکاڻي ڪو؛
ناءُ جو بادبان؛ ڪٿي ممڪن!
ڪنهن قضا جو ڌڻي ڪٿي ممڪن؛
واءُ جو باغبان؛ ڪٿي ممڪن!
در ڪهي تون اچين پُڇڻ مونکان؛
مان هجان ناتوان؛ ڪٿي ممڪن!
پروفيسرساجدسومرو