“غزل“ تنهنجَي ڳَلَ جَي چُگھَ ٻُڌايو : مونکي رَستو نيٺ خُدا جو!....ساجد سومرو

[صراط بلوچ]

غزل
تنهنجَي ڳَلَ جَي چُگھَ ٻُڌايو : مونکي رَستو نيٺ خُدا جو!
مُلان جو هر وَاعظُ ھَو ڄڻ مون لئه هِڪڙو ڦَڳُ فَنا جو!
ڪينَ ڏٺو هَو رَبُ ڪڏھن مون توکان اڳ ۽ توکان پَوڪو؛
مسجد مندر گرجا گهرَ ۾ - مون نه ڏٺو ڪو بُتُ بَقا جو!
لحظو لحظو وَقتُ قضا آ - تَختُ قضا آ - بَختُ قضا آ
لافاني هڪ تون ئي آهين! تو ۾ سارو راز قضا جو!
چشما ۽ سرچشما سارا - مِرگھ تِرشنا رستا سارا؛
گُلَ ڦُلَ ٿي ويا بي معني سڀ- تنهنجو غَبۡ غَبۡ ھاءِ بلا جو!
دوزخَ جنت هتڙي ئي آ - باقي سارا جهانسا آهن:
تو بِن هان مان بُتُ سزا جو - توسان هان مان بُتُ جزا جو!
رِم جِهم رِم جِهم پيرَ اوهانجا - ٽِم ٽِم ٽِم ٽِم نيڻَ اوهانجا:
تون ئي تون آن رقص هواجو-مان ئي مان هان سازصداجو!
توکان ٻاهر ڪجھ به ته ناهي سڀ ڪجھ تنهنجي اندر آهي؛
تو ۾ ئي تهذيبَ وسي ٿي - تو ۾ رقصم روح ڪلا جو!
پروفيسرساجدسومرو