“غزل“ برف باري جسمَ جِي وَڻي آ اڄ!.....ساجد سومرو

[صراط بلوچ]

غزل
برف باري جسمَ جِي وَڻي آ اڄ!
روحَ کي ڪا تپش گَهڻي آ اڄ!
چنڊَ جِي تشبيھَ وئي پراڻي ٿي؛
استعارو ڪو نئون کڻي آ اڄ!
ھُن شفقَ جو ڄڻ لباسُ پاتو آ:
ٿي سنڌوءَ جي رات پدمڻي آ اڄ!
مست ۽ سرمست آ جَهانۡ سارو؛
ڪو بندو آ ۽ نه ڪو ڌڻي آ اڄ!
وَيدَ جَي هر ورق جي مِٽي مان ئي!
مون ڇَنڊي ٻيهر مٽي ڇڻي آ اڄ
لهر سان هر ڪوڏَ پَئي چيو مونکي؛
سمنڊَ ڪا ٻيهر بقا ڄڻي آ اڄ!
بد دعا ڀي ٿي دعا وئي آ اڄ؛
ھُو دوا ھر دردَ جي بڻي آ اڄ!
جسمَ منهنجَي جِي مِٽي ڪَڍي خوشبو
مِينهَن جي پهرين پئي ڪڻي آ اڄ!
پروفيسرساجدسومرو