صراط بلوچ
سينيئر رڪن
غزل
کوکلا لفظ ھِن شاعري ڪٿي آهي!
دردَ ئي دردَ هِن زندگي ڪٿي آهي!
ڌُنڌ جي ڌُوڙ ۽ آ ڌُڌڙ اکين ۾ ڪا؛
ترورا هن رڳو روشني ڪٿي آهي!
هو به واعظ وڏو ئي ته ڪو منافق آ
پاڻ لئه ڪا مگر سادگي ڪٿي آهي!
هوءَ اچي ٿي ته بس دردَ ئي وڌائڻ لئه؛
ٿي ملم ۽ پٽي درسني ڪٿي آهي!
دل اداس اک اداس ۽ اداس آ ڌرتي؛
بس بُکُون ديس ۾ڪاخوشي ڪٿي آهي!
زخم آهي وڏو ڪو مليو اوهان کان اڄ؛
دوستي ئي ته آ - دشمني ڪٿي آهي!
شامَ آ جامَ تي جام آ -' نظر ۾ ھُو:
خود خدا ئي ته آ بيخودي ڪٿي آهي!
پاڻ کي پاڻَ ٿا روز روز پيئون ڄڻ:
وقت جو آ ستم مئڪشي ڪٿي آهي!
ھاءِ! دار و رسن رسم ئي ته آهي ڪا :
عشق آ خودڪشي؛ دل- لڳي ڪٿي آهي!
هي ته ڪلمو پڙهي آدمي ڪُهي ٿو پيو:
هي ته جلاد آ مؤلوي ڪٿي آهي!
بيخوديءَ ۾ لکيل
پروفيسرساجدسومرو
کوکلا لفظ ھِن شاعري ڪٿي آهي!
دردَ ئي دردَ هِن زندگي ڪٿي آهي!
ڌُنڌ جي ڌُوڙ ۽ آ ڌُڌڙ اکين ۾ ڪا؛
ترورا هن رڳو روشني ڪٿي آهي!
هو به واعظ وڏو ئي ته ڪو منافق آ
پاڻ لئه ڪا مگر سادگي ڪٿي آهي!
هوءَ اچي ٿي ته بس دردَ ئي وڌائڻ لئه؛
ٿي ملم ۽ پٽي درسني ڪٿي آهي!
دل اداس اک اداس ۽ اداس آ ڌرتي؛
بس بُکُون ديس ۾ڪاخوشي ڪٿي آهي!
زخم آهي وڏو ڪو مليو اوهان کان اڄ؛
دوستي ئي ته آ - دشمني ڪٿي آهي!
شامَ آ جامَ تي جام آ -' نظر ۾ ھُو:
خود خدا ئي ته آ بيخودي ڪٿي آهي!
پاڻ کي پاڻَ ٿا روز روز پيئون ڄڻ:
وقت جو آ ستم مئڪشي ڪٿي آهي!
ھاءِ! دار و رسن رسم ئي ته آهي ڪا :
عشق آ خودڪشي؛ دل- لڳي ڪٿي آهي!
هي ته ڪلمو پڙهي آدمي ڪُهي ٿو پيو:
هي ته جلاد آ مؤلوي ڪٿي آهي!
بيخوديءَ ۾ لکيل
پروفيسرساجدسومرو