Sindhi Media
سينيئر رڪن
ڊرامو: اصل قاتل
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
ڪردار:
سچ جو ساٿي (Adv. زبیر فاروقي): مرڪزي ڊفينس وڪيل.
ڊاڪٽر عدنان قريشي: سوشيولوجي پروفيسر، جنهن تي قتل جو الزام آهي.
انسپيڪٽر جمشيد ملک: پوليس آفيسر.
جج صاحب (جسٹس نثار احمد): ڪيس جو سربراهه.
پراسڪيوٽر (Adv. فهيم خان): حڪومت جو وڪيل.
مجرم/اصل قاتل: علي رضا: پروفيسر جو شاگرد.
عائشه رضوي: شاھد، سماجي ڪارڪن.
مهرين عباسي: ٻي خاتون ڪردار (فليش بئڪ ۾).
سين 1: (اوپننگ، رات جو منظر)
جڳهه: هڪ پُراڻو بُڪ ڪيفي، جتي سماجي بحث هلندو رهي ٿو. روشني ڪجهه مدھم آهي، ماڻهن جي هلچل آهي.
(ڪيمرا ڪيفي جي اندر، پروفيسر عدنان تي فوڪس ڪري ٿو، جيڪو پنهنجي شاگردن سان گڏ هڪ ميز تي ويٺل آهي. هو پرجوش انداز ۾ ڳالهائي رهيو آهي. ڪجهه شاگرد نوٽس وٺي رهيا آهن.)
پروفيسر عدنان: (پرجوش انداز ۾) ...۽ اسان کي اهو سمجهڻو پوندو ته سماجي انصاف رڳو قانوني حقن جي ڳالهه ناهي، پر اها انسانيت جي بنيادي ضرورت آهي. جڏهن اسان ڪنهن تي ظلم ٿيندو ڏسون ٿا ۽ خاموش رهون ٿا، ته اسان به ان ظلم ۾ شامل ٿي وڃون ٿا. اسان کي بي آواز جي آواز بڻجڻو پوندو!
(شاگرد تاليون وڄائين ٿا، بحث جاري آهي. اوچتو، ٻاهران فائرنگ جو هڪ بلند آواز اچي ٿو.)
شاگرد 1: (چوڪندي) اهو ڇا هو؟
شاگرد 2: فائرنگ!
(ماڻهن ۾ ڀاڄ پئجي وڃي ٿي. ڪجهه ماڻهو سيٽن تان اٿي بيٺا آهن، ڪجهه ڀڄڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن. ڪيمرا ڪيفي جي دروازي ڏانهن رخ ڪري ٿو. هڪ نوجوان (علي رضا جو شاڊو نظر اچي ٿو) هٿ ۾ بندوق کڻي تيزيءَ سان ڀڄي رهيو آهي. سندس پٺيان، هڪ عورت جو مبهم شاڊو (مهرين جو) نظر اچي ٿو، پر چهرو واضح ناهي.)
(پروفيسر عدنان به حيرانگي سان ڏسي رهيو آهي.)
پروفيسر عدنان: هي ڇا ٿيو؟ ڪير هو؟
(ڪيفي ۾ افراتفري پکڙيل آهي.)
سين 2: (صبح جو – پوليس اسٽيشن)
جڳهه: پوليس اسٽيشن جو ٻاهريون حصو، جتي صحافين جو وڏو ميڙ گڏ آهي. پوليس جون گاڏيون نظر اچي رهيون آهن.
(انسپيڪٽر جمشيد ملک مائيڪ سان ميڊيا کي خطاب ڪري رهيو آهي. سندس چهري تي سنجيدگي آهي.)
انسپيڪٽر جمشيد: (سنجيدگي سان) اسان جي تحقيق موجب، مقتول سان پروفيسر عدنان قريشي جا ڪجهه اختلاف هئا. اسان وٽ پڪا ثبوت آهن ته شوٽنگ جي رات هو ساڳئي هنڌ، يعني بُڪ ڪيفي ۾ موجود هو. هن وقت تائين جاچ مان ظاهر ٿئي ٿو ته هو ان واردات ۾ ملوث هو. تنهن ڪري، اسان وٽ ڪافي ثبوت موجود آهن ته کيس قتل جي الزام ۾ گرفتار ڪيو وڃي.
(صحافي سوال پڇڻ شروع ڪن ٿا، ڪيمرا اندر ڏيکاري ٿو جتي ڊاڪٽر عدنان قريشي کي هٿڪڙيون پائي ٻه پوليس اهلڪار کڻي اچي رهيا آهن. سندس چهري تي حيرانگي ۽ ٿوري مايوسي آهي.)
ڊاڪٽر عدنان: (چوڙائي سان) مان بيگناھ آهيان! مون ڪجهه به نه ڪيو آهي! هي سڀ هڪ سازش آهي!
(پوليس اهلڪار کيس گاڏي ۾ ويهاري ٿا. ميڊيا جون لائٽون چمڪي رهيون آهن.)
سين 3: (عدالت جو پهريون ڏينهن)
جڳهه: هڪ شاندار ڪورٽ روم، ڪاٺ جي اندروني سجاوٽ سان. جج صاحب پنهنجي ڪرسي تي ويٺل آهي.
(جج صاحب، جسٽس نثار احمد، ڪيس کولين ٿا. سامهون پراسڪيوٽر، Adv. فهيم خان، ۽ ڊفينس وڪيل، Adv. زبیر فاروقي، بيٺل آهن. ڊاڪٽر عدنان ڪٽهڙي ۾ بيٺل آهي. گئلري ۾ سامعين ۽ عائشه رضوي ويٺل آهن.)
جج صاحب: (ڳنڀير آواز ۾) ڪيس شروع ڪيو وڃي. پراسڪيوشن پنهنجا ثبوت پيش ڪري.
پراسڪيوٽر فهيم خان: (اڳتي وڌندي، اعتماد سان) جنابِ جج صاحب! اسان وٽ بيشمار ثبوت آهن جيڪي ثابت ڪن ٿا ته ڊاڪٽر عدنان قريشي ئي اصل قاتل آهي. اسان پيش ڪريون ٿا مقتول جي موبائل ڪال رڪارڊ، جنهن مان ظاهر ٿئي ٿو ته قتل جي رات پروفيسر ۽ مقتول جي وچ ۾ ڳالهيون ٿيون هيون. (هن هٿ ۾ ڪاغذ جو هڪ ڍير کڻي ڏيکاريو.)
(هو وڌيڪ ثبوت پيش ڪري ٿو.)
پراسڪيوٽر فهيم خان: ان کان علاوه، اسان وٽ ڪيفي مان هٿ ڪيل گلاس تي پروفيسر عدنان جون فنگر پرنٽس موجود آهن. ۽ سڀ کان اهم، جناب، اسان وٽ هڪ شاهد، عائشه رضوي صاحب، جو بيان آهي، جنهن پروفيسر کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو. (هو عائشه ڏانهن اشارو ڪري ٿو، جيڪا پريشان نظر اچي ٿي.)
(عائشه پنهنجي جاءِ تان اٿي، سندس چهري تي خوف آهي.)
عائشه رضوي: (آهستي) ها، مون پروفيسر کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو.
(ڊاڪٽر عدنان جو چهرو ميرو ٿي وڃي ٿو. زبیر فاروقي اٿي بيٺو آهي، سندس چهري تي يقين آهي.)
زبیر فاروقي: (اعتماد سان) جنابِ والا، رڳو موجودگي ڪنهن کي قاتل نٿو بڻائي. مان ثابت ڪندس ته پروفيسر عدنان بيگناھ آهي. هي سڀ ثبوت ڌوڪو آهن، ۽ اسان اصل سچ سامهون آڻينداسين.
(جج صاحب پنهنجي مٿي کي ڌوڻي ٿو.)
سين 4: (فليش بئڪ – عائشه جو بيان)
جڳهه: بُڪ ڪيفي، رات جو، ڪجهه مدھم روشني.
(ڪيمرا فليش بئڪ ۾ وڃي ٿي. عائشه رضوي ڪيفي جي هڪ ڪنڊ ۾ ويٺي آهي، ڪنهن سان ڳالهائي رهي آهي. اوچتو سندس نظر هڪ جاءِ تي پوي ٿي.)
عائشه (V.O.): (ڪورٽ روم ۾) مون واقعي جي رات ڪيفي ۾ هوش و حواس سان جيڪو ڪجهه ڏٺو، سو ٻڌائڻ چاهيان ٿي.
(منظر ۾ ڏيکاريو وڃي ٿو: مهرين عباسي، جنهن جي هٿ ۾ بندوق آهي، ڪنهن سان پريشان انداز ۾ ڳالهائي رهي آهي. روشني اڃا به گهٽ آهي، جنهن ڪري سندس چهرو پورو واضح ناهي. هوءَ ڪجهه لفظ چئي رهي آهي، جيڪي مبهم آهن.)
مهرين عباسي: (آهستي، پريشان) ...مون کي ائين نه ڪرڻو هو...
(اوچتو، مهرين کان ٿورو پري، پروفيسر عدنان به نظر اچي ٿو. هو ڪنهن سان بحث ڪري رهيو آهي، پر هن جي هٿ ۾ بندوق ناهي. فائرنگ جو آواز گونجي ٿو.)
عائشه (V.O.): مون پروفيسر عدنان کي اتي ڏٺو، جتي فائرنگ ٿي هئي. ان وقت مون کي ائين محسوس ٿيو ته هو ئي ان واقعي جو ذميوار هو.
(فليش بئڪ ختم ٿئي ٿو، ڪيمرا واپس ڪورٽ روم ۾ اچي ٿي.)
سين 5: (عدالت – جرح)
جڳهه: ڪورٽ روم.
(زبیر فاروقي عائشه کان سوال ڪرڻ لاءِ اٿي ٿو. سندس چهري تي ٿوري مسڪراهٽ آهي، هو پرسکون آهي.)
زبیر فاروقي: (عائشه ڏانهن منهن ڪندي) محترمه عائشه رضوي، توهان چيو ته توهان پروفيسر عدنان کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو، پر توهان ساڳئي وقت اهو به چيو ته روشني گهٽ هئي، صحيح؟
عائشه: (پريشان، آواز ۾ جهجڪ) ها... روشني گهٽ هئي. مان پڪ سان نٿي چئي سگهان ته منهنجي اکين ڏٺو حقيقت هو. مون کي صرف اهو لڳو ته هو اتي موجود هو.
زبیر فاروقي: (مسڪرائيندي) يعني توهان پروفيسر کي ڏٺو هو، پر ڪافي روشني نه هئي جنهن مان توهان سو سيڪڙو يقين سان چئي سگهو ته هو ئي اصل ڪردار هو، ٺيڪ؟
عائشه: (آهستي) ها، اهو صحيح آهي.
(زبیر فاروقي پوءِ پوليس آفيسر، انسپيڪٽر جمشيد ملک، ڏانهن رخ ڪري ٿو.)
زبیر فاروقي: انسپيڪٽر صاحب، هڪ اهم سوال. ڇا توهان کي قتل جو هٿيار مليو؟ يعني، اها بندوق جنهن سان فائرنگ ٿي هئي؟
انسپيڪٽر جمشيد: (ٿوري جهجڪ سان، نظرون ڦيرائيندي) نه... هٿيار غائب آهي. اسان کي اڃا تائين هٿيار نه ملي سگهيو آهي.
زبیر فاروقي: (ٿوري مسڪراهٽ سان، سامعين ڏانهن ڏسندي) انتهائي حيران ڪندڙ! هڪ قتل جو ڪيس جتي "اصل قاتل" ۽ "قتل جو هٿيار" ٻئي غائب آهن.
(جج صاحب ڪجهه لکي ٿو. سامعين ۾ سرگوشيون شروع ٿين ٿيون. پراسڪيوٽر پريشان نظر اچي ٿو.)
هي پهريان 5 منظر آهن۔
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
ڪردار:
سچ جو ساٿي (Adv. زبیر فاروقي): مرڪزي ڊفينس وڪيل.
ڊاڪٽر عدنان قريشي: سوشيولوجي پروفيسر، جنهن تي قتل جو الزام آهي.
انسپيڪٽر جمشيد ملک: پوليس آفيسر.
جج صاحب (جسٹس نثار احمد): ڪيس جو سربراهه.
پراسڪيوٽر (Adv. فهيم خان): حڪومت جو وڪيل.
مجرم/اصل قاتل: علي رضا: پروفيسر جو شاگرد.
عائشه رضوي: شاھد، سماجي ڪارڪن.
مهرين عباسي: ٻي خاتون ڪردار (فليش بئڪ ۾).
سين 1: (اوپننگ، رات جو منظر)
جڳهه: هڪ پُراڻو بُڪ ڪيفي، جتي سماجي بحث هلندو رهي ٿو. روشني ڪجهه مدھم آهي، ماڻهن جي هلچل آهي.
(ڪيمرا ڪيفي جي اندر، پروفيسر عدنان تي فوڪس ڪري ٿو، جيڪو پنهنجي شاگردن سان گڏ هڪ ميز تي ويٺل آهي. هو پرجوش انداز ۾ ڳالهائي رهيو آهي. ڪجهه شاگرد نوٽس وٺي رهيا آهن.)
پروفيسر عدنان: (پرجوش انداز ۾) ...۽ اسان کي اهو سمجهڻو پوندو ته سماجي انصاف رڳو قانوني حقن جي ڳالهه ناهي، پر اها انسانيت جي بنيادي ضرورت آهي. جڏهن اسان ڪنهن تي ظلم ٿيندو ڏسون ٿا ۽ خاموش رهون ٿا، ته اسان به ان ظلم ۾ شامل ٿي وڃون ٿا. اسان کي بي آواز جي آواز بڻجڻو پوندو!
(شاگرد تاليون وڄائين ٿا، بحث جاري آهي. اوچتو، ٻاهران فائرنگ جو هڪ بلند آواز اچي ٿو.)
شاگرد 1: (چوڪندي) اهو ڇا هو؟
شاگرد 2: فائرنگ!
(ماڻهن ۾ ڀاڄ پئجي وڃي ٿي. ڪجهه ماڻهو سيٽن تان اٿي بيٺا آهن، ڪجهه ڀڄڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن. ڪيمرا ڪيفي جي دروازي ڏانهن رخ ڪري ٿو. هڪ نوجوان (علي رضا جو شاڊو نظر اچي ٿو) هٿ ۾ بندوق کڻي تيزيءَ سان ڀڄي رهيو آهي. سندس پٺيان، هڪ عورت جو مبهم شاڊو (مهرين جو) نظر اچي ٿو، پر چهرو واضح ناهي.)
(پروفيسر عدنان به حيرانگي سان ڏسي رهيو آهي.)
پروفيسر عدنان: هي ڇا ٿيو؟ ڪير هو؟
(ڪيفي ۾ افراتفري پکڙيل آهي.)
سين 2: (صبح جو – پوليس اسٽيشن)
جڳهه: پوليس اسٽيشن جو ٻاهريون حصو، جتي صحافين جو وڏو ميڙ گڏ آهي. پوليس جون گاڏيون نظر اچي رهيون آهن.
(انسپيڪٽر جمشيد ملک مائيڪ سان ميڊيا کي خطاب ڪري رهيو آهي. سندس چهري تي سنجيدگي آهي.)
انسپيڪٽر جمشيد: (سنجيدگي سان) اسان جي تحقيق موجب، مقتول سان پروفيسر عدنان قريشي جا ڪجهه اختلاف هئا. اسان وٽ پڪا ثبوت آهن ته شوٽنگ جي رات هو ساڳئي هنڌ، يعني بُڪ ڪيفي ۾ موجود هو. هن وقت تائين جاچ مان ظاهر ٿئي ٿو ته هو ان واردات ۾ ملوث هو. تنهن ڪري، اسان وٽ ڪافي ثبوت موجود آهن ته کيس قتل جي الزام ۾ گرفتار ڪيو وڃي.
(صحافي سوال پڇڻ شروع ڪن ٿا، ڪيمرا اندر ڏيکاري ٿو جتي ڊاڪٽر عدنان قريشي کي هٿڪڙيون پائي ٻه پوليس اهلڪار کڻي اچي رهيا آهن. سندس چهري تي حيرانگي ۽ ٿوري مايوسي آهي.)
ڊاڪٽر عدنان: (چوڙائي سان) مان بيگناھ آهيان! مون ڪجهه به نه ڪيو آهي! هي سڀ هڪ سازش آهي!
(پوليس اهلڪار کيس گاڏي ۾ ويهاري ٿا. ميڊيا جون لائٽون چمڪي رهيون آهن.)
سين 3: (عدالت جو پهريون ڏينهن)
جڳهه: هڪ شاندار ڪورٽ روم، ڪاٺ جي اندروني سجاوٽ سان. جج صاحب پنهنجي ڪرسي تي ويٺل آهي.
(جج صاحب، جسٽس نثار احمد، ڪيس کولين ٿا. سامهون پراسڪيوٽر، Adv. فهيم خان، ۽ ڊفينس وڪيل، Adv. زبیر فاروقي، بيٺل آهن. ڊاڪٽر عدنان ڪٽهڙي ۾ بيٺل آهي. گئلري ۾ سامعين ۽ عائشه رضوي ويٺل آهن.)
جج صاحب: (ڳنڀير آواز ۾) ڪيس شروع ڪيو وڃي. پراسڪيوشن پنهنجا ثبوت پيش ڪري.
پراسڪيوٽر فهيم خان: (اڳتي وڌندي، اعتماد سان) جنابِ جج صاحب! اسان وٽ بيشمار ثبوت آهن جيڪي ثابت ڪن ٿا ته ڊاڪٽر عدنان قريشي ئي اصل قاتل آهي. اسان پيش ڪريون ٿا مقتول جي موبائل ڪال رڪارڊ، جنهن مان ظاهر ٿئي ٿو ته قتل جي رات پروفيسر ۽ مقتول جي وچ ۾ ڳالهيون ٿيون هيون. (هن هٿ ۾ ڪاغذ جو هڪ ڍير کڻي ڏيکاريو.)
(هو وڌيڪ ثبوت پيش ڪري ٿو.)
پراسڪيوٽر فهيم خان: ان کان علاوه، اسان وٽ ڪيفي مان هٿ ڪيل گلاس تي پروفيسر عدنان جون فنگر پرنٽس موجود آهن. ۽ سڀ کان اهم، جناب، اسان وٽ هڪ شاهد، عائشه رضوي صاحب، جو بيان آهي، جنهن پروفيسر کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو. (هو عائشه ڏانهن اشارو ڪري ٿو، جيڪا پريشان نظر اچي ٿي.)
(عائشه پنهنجي جاءِ تان اٿي، سندس چهري تي خوف آهي.)
عائشه رضوي: (آهستي) ها، مون پروفيسر کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو.
(ڊاڪٽر عدنان جو چهرو ميرو ٿي وڃي ٿو. زبیر فاروقي اٿي بيٺو آهي، سندس چهري تي يقين آهي.)
زبیر فاروقي: (اعتماد سان) جنابِ والا، رڳو موجودگي ڪنهن کي قاتل نٿو بڻائي. مان ثابت ڪندس ته پروفيسر عدنان بيگناھ آهي. هي سڀ ثبوت ڌوڪو آهن، ۽ اسان اصل سچ سامهون آڻينداسين.
(جج صاحب پنهنجي مٿي کي ڌوڻي ٿو.)
سين 4: (فليش بئڪ – عائشه جو بيان)
جڳهه: بُڪ ڪيفي، رات جو، ڪجهه مدھم روشني.
(ڪيمرا فليش بئڪ ۾ وڃي ٿي. عائشه رضوي ڪيفي جي هڪ ڪنڊ ۾ ويٺي آهي، ڪنهن سان ڳالهائي رهي آهي. اوچتو سندس نظر هڪ جاءِ تي پوي ٿي.)
عائشه (V.O.): (ڪورٽ روم ۾) مون واقعي جي رات ڪيفي ۾ هوش و حواس سان جيڪو ڪجهه ڏٺو، سو ٻڌائڻ چاهيان ٿي.
(منظر ۾ ڏيکاريو وڃي ٿو: مهرين عباسي، جنهن جي هٿ ۾ بندوق آهي، ڪنهن سان پريشان انداز ۾ ڳالهائي رهي آهي. روشني اڃا به گهٽ آهي، جنهن ڪري سندس چهرو پورو واضح ناهي. هوءَ ڪجهه لفظ چئي رهي آهي، جيڪي مبهم آهن.)
مهرين عباسي: (آهستي، پريشان) ...مون کي ائين نه ڪرڻو هو...
(اوچتو، مهرين کان ٿورو پري، پروفيسر عدنان به نظر اچي ٿو. هو ڪنهن سان بحث ڪري رهيو آهي، پر هن جي هٿ ۾ بندوق ناهي. فائرنگ جو آواز گونجي ٿو.)
عائشه (V.O.): مون پروفيسر عدنان کي اتي ڏٺو، جتي فائرنگ ٿي هئي. ان وقت مون کي ائين محسوس ٿيو ته هو ئي ان واقعي جو ذميوار هو.
(فليش بئڪ ختم ٿئي ٿو، ڪيمرا واپس ڪورٽ روم ۾ اچي ٿي.)
سين 5: (عدالت – جرح)
جڳهه: ڪورٽ روم.
(زبیر فاروقي عائشه کان سوال ڪرڻ لاءِ اٿي ٿو. سندس چهري تي ٿوري مسڪراهٽ آهي، هو پرسکون آهي.)
زبیر فاروقي: (عائشه ڏانهن منهن ڪندي) محترمه عائشه رضوي، توهان چيو ته توهان پروفيسر عدنان کي قتل واري جاءِ تي ڏٺو هو، پر توهان ساڳئي وقت اهو به چيو ته روشني گهٽ هئي، صحيح؟
عائشه: (پريشان، آواز ۾ جهجڪ) ها... روشني گهٽ هئي. مان پڪ سان نٿي چئي سگهان ته منهنجي اکين ڏٺو حقيقت هو. مون کي صرف اهو لڳو ته هو اتي موجود هو.
زبیر فاروقي: (مسڪرائيندي) يعني توهان پروفيسر کي ڏٺو هو، پر ڪافي روشني نه هئي جنهن مان توهان سو سيڪڙو يقين سان چئي سگهو ته هو ئي اصل ڪردار هو، ٺيڪ؟
عائشه: (آهستي) ها، اهو صحيح آهي.
(زبیر فاروقي پوءِ پوليس آفيسر، انسپيڪٽر جمشيد ملک، ڏانهن رخ ڪري ٿو.)
زبیر فاروقي: انسپيڪٽر صاحب، هڪ اهم سوال. ڇا توهان کي قتل جو هٿيار مليو؟ يعني، اها بندوق جنهن سان فائرنگ ٿي هئي؟
انسپيڪٽر جمشيد: (ٿوري جهجڪ سان، نظرون ڦيرائيندي) نه... هٿيار غائب آهي. اسان کي اڃا تائين هٿيار نه ملي سگهيو آهي.
زبیر فاروقي: (ٿوري مسڪراهٽ سان، سامعين ڏانهن ڏسندي) انتهائي حيران ڪندڙ! هڪ قتل جو ڪيس جتي "اصل قاتل" ۽ "قتل جو هٿيار" ٻئي غائب آهن.
(جج صاحب ڪجهه لکي ٿو. سامعين ۾ سرگوشيون شروع ٿين ٿيون. پراسڪيوٽر پريشان نظر اچي ٿو.)
هي پهريان 5 منظر آهن۔