Sindhi Media
سينيئر رڪن
ڊرامو: اصل قاتل
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
سين 9: (عدالت – فيصلو)
جڳهه: ڪورٽ روم. عدالت ۾ خاموشي ڇانيل آهي. سڀئي علي رضا جي اعتراف کان حيران آهن.
(جج صاحب، جسٽس نثار احمد، سندس ڪرسي تان اٿي بيٺو آهي. سندس چهري تي گهري سنجيدگي آهي. سڄي عدالت سندس فيصلي جو انتظار ڪري رهي آهي.)
جج صاحب: (واضح ۽ ڳنڀير آواز ۾) سموري دليل بازي، ثبوتن جي پيشڪش، ۽ خاص طور تي ملزم علي رضا جي پنهنجي اعتراف کان پوءِ، هي عدالت ان نتيجي تي پهتي آهي ته... (هو ڪجهه سيڪنڊن لاءِ رڪي ٿو، جنهن سان ماحول وڌيڪ ڊرامائي ٿئي ٿو.) ...ڊاڪٽر عدنان قريشي هن قتل جي الزام مان بلڪل بيگناھ آهي!
(ڊاڪٽر عدنان رليف جو ساهه کڻي ٿو. سندس اکين ۾ نمي اچي وڃي ٿي. زبیر فاروقي مسڪرائي ٿو.)
جج صاحب: هي عدالت علي رضا کي، پنهنجي استاد پروفيسر عدنان قريشي جي ڌانڌلي کي لڪائڻ خاطر قتل جو ڏوهه قبول ڪرڻ تي، هن وقت گرفتار ڪرڻ جو حڪم ڏئي ٿي. کيس سخت کان سخت سزا ڏني ويندي.
(پوليس اهلڪار اڳتي وڌي علي رضا کي هٿڪڙيون پائين ٿا. علي رضا جو چهرو هاڻي پشيماني ۽ خوف سان ڀريل آهي.)
جج صاحب: (پروفيسر عدنان ڏانهن ڏسندي) ڊاڪٽر عدنان قريشي، توهان کي هن ڪيس مان باعزت بري ڪيو وڃي ٿو. انصاف آخرڪار ٿي چڪو آهي.
(عدالت ۾ ماڻهو سرگوشيون شروع ڪن ٿا، ڪجهه تاليون به وڄائين ٿا. ڊاڪٽر عدنان، جيتوڻيڪ آزاد ٿي ويو آهي، پر اڃا به صدمي ۾ نظر اچي ٿو.)
سين 10: (عدالت جو ٻاهريون منظر – ميڊيا)
جڳهه: ڪورٽ روم جو ٻاهريون حصو، جتي ميڊيا جو وڏو ميڙ گڏ آهي.
(ڊاڪٽر عدنان قريشي، زبیر فاروقي سان گڏ، ڪورٽ روم مان ٻاهر اچي ٿو. ميڊيا وارا مائيڪ ۽ ڪئميرا کڻي سندن طرف ڀڄن ٿا.)
صحافي 1: پروفيسر صاحب، توهان کي هن سڄي معاملي تي ڇا چوڻ آهي؟
صحافي 2: ايڊوڪيٽ زبیر فاروقي، هي توهان جي هڪ وڏي فتح آهي، توهان ڇا محسوس ڪري رهيا آهيو؟
(زبیر فاروقي مسڪرائيندي ميڊيا سان مخاطب ٿئي ٿو.)
زبیر فاروقي: (واضح آواز ۾) هي منهنجي يا ڊاڪٽر عدنان جي فتح ناهي. هي سچ جي فتح آهي! هي انصاف جي فتح آهي! اسان کي يقين هو ته سچ ڪڏهن به لڪي نه ٿو سگهي. مان خوش آهيان ته اسان پنهنجي بيگناھ موڪل کي انصاف ڏياري سگهياسين.
(پروفيسر عدنان ٿورو اڳتي اچي ٿو، سندس آواز ۾ ٿوري ڪمزوري آهي پر اکين ۾ چمڪ آهي.)
ڊاڪٽر عدنان: مان ايڊوڪيٽ زبیر فاروقي جو دل جي گهرائين سان شڪريو ادا ڪريان ٿو، جنهن منهنجي بيگناهي ثابت ڪئي. هن مون کي نه رڳو منهنجي آزادي ڏياري، پر منهنجي وقار کي به بچايو. مون کي افسوس آهي ته هڪ شاگرد اهڙو قدم کڻي سگهي ٿو. اسان کي پنهنجي سماج ۾ وڌيڪ انصاف جي ضرورت آهي.
(ميڊيا وارا وڌيڪ سوال ڪن ٿا. زبیر فاروقي ۽ ڊاڪٽر عدنان اتان هلي وڃن ٿا.)
سين 11: (زبیر فاروقي جو آفيس – شام جو)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفس، هڪ خوبصورت ۽ منظم ڪمرو.
(شام جو وقت آهي. زبیر فاروقي پنهنجي ٽيبل تي ويٺل آهي، ڪجهه ڪاغذ ڏسي رهيو آهي. سندس چهري تي سڪون ۽ اطمينان آهي. هو هڪ چانهه جو ڪوپ پي رهيو آهي. هڪ فون اچي ٿو.)
زبیر فاروقي: (فون کڻندي) اسلام عليڪم. ها، زبیر فاروقي ڳالهائي رهيو آهيان.
(هو فون تي ڪنهن سان ڳالهائي ٿو، سندس چهري تي مسڪراهٽ اچي وڃي ٿي.)
زبیر فاروقي: اوه، ڊاڪٽر عدنان! مبارڪ هجي. توهان هاڻي مڪمل آزاد آهيو. نه، نه، شڪريي جي ڪا ضرورت ناهي. هي منهنجو فرض هو. مون کي خوشي آهي ته سچ سامهون آيو. (ٿورو وقفو) ها، يقيناً. اسان جلد ئي ملون ٿا ۽ هن ڪيس جي پوري صورتحال تي بحث ڪندا آهيون. في الحال توهان کي آرام ڪرڻ گهرجي. خدا حافظ.
(هو فون بند ڪري ٿو، ۽ پنهنجي ڪرسيءَ جي پٺيان ٽيڪ ڏئي ٿو. سندس چهري تي اطمينان آهي.)
زبیر فاروقي: (پنهنجي پاڻ سان ڳالهائيندي) سچ کي دير سان ئي سهي، پر عدالت ۾ ضرور فتح ملندي آهي.
سين 12: (علي رضا جو جيل ۾ – رات جو)
جڳهه: جيل جي هڪ ڪوٺڙي. اونداهي ۽ خاموش ماحول.
(علي رضا جيل جي ڪوٺڙي ۾ اڪيلو ويٺل آهي. سندس چهري تي پشيماني ۽ مايوسي آهي. هو پنهنجي ڪيل غلطي تي پڇتائي ڪري رهيو آهي. هو آهستي آهستي روئي رهيو آهي. هو جيل جي ديوار ڏانهن ڏسي ٿو.)
علي رضا: (پنهنجي پاڻ سان ڳالهائيندي، روئندي) مون ڇا ڪري ڇڏيو؟ مون پنهنجي استاد کي نقصان پهچائڻ جي ڪوشش ڪئي... صرف پنهنجي غلطين کي لڪائڻ لاءِ. (هو پنهنجي هٿن کي مٺيون ڪري ٿو.) منهنجي زندگي برباد ٿي وئي. هاڻي مان ڇا ڪندس؟
(ڪيمرا سندس پشيمان چهري تي فوڪس ڪري ٿي. هڪ پاسي کان جيل جو هڪ گارڊ لنگهي ٿو. ماحول اڃا وڌيڪ اداس ٿئي ٿو.)
سين 13: (ڊاڪٽر عدنان جو گهر – ٻئي ڏينهن صبح جو)
جڳهه: ڊاڪٽر عدنان قريشي جو گهر، هڪ پرامن ۽ روشن ماحول.
(پروفيسر عدنان پنهنجي گهر ۾ ويٺل آهي. هو ڪافي آرامده نظر اچي رهيو آهي. سندس سامهون اخبار پئي آهي جنهن جي هيڊلائن آهي: "پروفيسر عدنان بيگناھ قرار، شاگرد علي رضا قاتل ثابت!")
ڊاڪٽر عدنان: (اخبار پڙهندي، مسڪرائيندي) آخر سچ سامهون آيو.
(هن جي زال يا گهر جو ڪو ٻيو فرد اچي کيس ناشتو ڏئي ٿو.)
زال: هاڻي توهان آرام سان ناشتو ڪريو. گذريل ڪجهه ڏينهن توهان لاءِ ڪافي مشڪل هئا.
ڊاڪٽر عدنان: (مسڪرائيندي) ها، پر هاڻي سڀ ڪجهه ٺيڪ آهي. سچ جي هميشه فتح ٿيندي آهي. اسان کي بس صحيح وقت جو انتظار ڪرڻو پوندو.
(هو ناشتو ڪرڻ شروع ڪري ٿو. سندس چهري تي سڪون ۽ نئين زندگي شروع ڪرڻ جو عزم آهي.)
هي سين 9 کان 13 تائين جا منظر آهن.
اسان هاڻي ڪيس جي پڄاڻي ۽ ان کان پوءِ جي حالتن تي پهچي چڪا آهيون. اميد اٿم ته توهان کي هي تفصيل پسند آيا هوندا.
ڇا توهان چاهيو ٿا ته مان هن ڊرامي کي اڳتي وڌايان ۽ ايندڙ ٽي منظر لکان؟ يا توهان چاهيو ٿا ته اسان هتي ئي هن ڊرامي جي پڄاڻي ڪريون جيئن ڏنل خاڪي ۾ ڏنل هو؟
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
سين 9: (عدالت – فيصلو)
جڳهه: ڪورٽ روم. عدالت ۾ خاموشي ڇانيل آهي. سڀئي علي رضا جي اعتراف کان حيران آهن.
(جج صاحب، جسٽس نثار احمد، سندس ڪرسي تان اٿي بيٺو آهي. سندس چهري تي گهري سنجيدگي آهي. سڄي عدالت سندس فيصلي جو انتظار ڪري رهي آهي.)
جج صاحب: (واضح ۽ ڳنڀير آواز ۾) سموري دليل بازي، ثبوتن جي پيشڪش، ۽ خاص طور تي ملزم علي رضا جي پنهنجي اعتراف کان پوءِ، هي عدالت ان نتيجي تي پهتي آهي ته... (هو ڪجهه سيڪنڊن لاءِ رڪي ٿو، جنهن سان ماحول وڌيڪ ڊرامائي ٿئي ٿو.) ...ڊاڪٽر عدنان قريشي هن قتل جي الزام مان بلڪل بيگناھ آهي!
(ڊاڪٽر عدنان رليف جو ساهه کڻي ٿو. سندس اکين ۾ نمي اچي وڃي ٿي. زبیر فاروقي مسڪرائي ٿو.)
جج صاحب: هي عدالت علي رضا کي، پنهنجي استاد پروفيسر عدنان قريشي جي ڌانڌلي کي لڪائڻ خاطر قتل جو ڏوهه قبول ڪرڻ تي، هن وقت گرفتار ڪرڻ جو حڪم ڏئي ٿي. کيس سخت کان سخت سزا ڏني ويندي.
(پوليس اهلڪار اڳتي وڌي علي رضا کي هٿڪڙيون پائين ٿا. علي رضا جو چهرو هاڻي پشيماني ۽ خوف سان ڀريل آهي.)
جج صاحب: (پروفيسر عدنان ڏانهن ڏسندي) ڊاڪٽر عدنان قريشي، توهان کي هن ڪيس مان باعزت بري ڪيو وڃي ٿو. انصاف آخرڪار ٿي چڪو آهي.
(عدالت ۾ ماڻهو سرگوشيون شروع ڪن ٿا، ڪجهه تاليون به وڄائين ٿا. ڊاڪٽر عدنان، جيتوڻيڪ آزاد ٿي ويو آهي، پر اڃا به صدمي ۾ نظر اچي ٿو.)
سين 10: (عدالت جو ٻاهريون منظر – ميڊيا)
جڳهه: ڪورٽ روم جو ٻاهريون حصو، جتي ميڊيا جو وڏو ميڙ گڏ آهي.
(ڊاڪٽر عدنان قريشي، زبیر فاروقي سان گڏ، ڪورٽ روم مان ٻاهر اچي ٿو. ميڊيا وارا مائيڪ ۽ ڪئميرا کڻي سندن طرف ڀڄن ٿا.)
صحافي 1: پروفيسر صاحب، توهان کي هن سڄي معاملي تي ڇا چوڻ آهي؟
صحافي 2: ايڊوڪيٽ زبیر فاروقي، هي توهان جي هڪ وڏي فتح آهي، توهان ڇا محسوس ڪري رهيا آهيو؟
(زبیر فاروقي مسڪرائيندي ميڊيا سان مخاطب ٿئي ٿو.)
زبیر فاروقي: (واضح آواز ۾) هي منهنجي يا ڊاڪٽر عدنان جي فتح ناهي. هي سچ جي فتح آهي! هي انصاف جي فتح آهي! اسان کي يقين هو ته سچ ڪڏهن به لڪي نه ٿو سگهي. مان خوش آهيان ته اسان پنهنجي بيگناھ موڪل کي انصاف ڏياري سگهياسين.
(پروفيسر عدنان ٿورو اڳتي اچي ٿو، سندس آواز ۾ ٿوري ڪمزوري آهي پر اکين ۾ چمڪ آهي.)
ڊاڪٽر عدنان: مان ايڊوڪيٽ زبیر فاروقي جو دل جي گهرائين سان شڪريو ادا ڪريان ٿو، جنهن منهنجي بيگناهي ثابت ڪئي. هن مون کي نه رڳو منهنجي آزادي ڏياري، پر منهنجي وقار کي به بچايو. مون کي افسوس آهي ته هڪ شاگرد اهڙو قدم کڻي سگهي ٿو. اسان کي پنهنجي سماج ۾ وڌيڪ انصاف جي ضرورت آهي.
(ميڊيا وارا وڌيڪ سوال ڪن ٿا. زبیر فاروقي ۽ ڊاڪٽر عدنان اتان هلي وڃن ٿا.)
سين 11: (زبیر فاروقي جو آفيس – شام جو)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفس، هڪ خوبصورت ۽ منظم ڪمرو.
(شام جو وقت آهي. زبیر فاروقي پنهنجي ٽيبل تي ويٺل آهي، ڪجهه ڪاغذ ڏسي رهيو آهي. سندس چهري تي سڪون ۽ اطمينان آهي. هو هڪ چانهه جو ڪوپ پي رهيو آهي. هڪ فون اچي ٿو.)
زبیر فاروقي: (فون کڻندي) اسلام عليڪم. ها، زبیر فاروقي ڳالهائي رهيو آهيان.
(هو فون تي ڪنهن سان ڳالهائي ٿو، سندس چهري تي مسڪراهٽ اچي وڃي ٿي.)
زبیر فاروقي: اوه، ڊاڪٽر عدنان! مبارڪ هجي. توهان هاڻي مڪمل آزاد آهيو. نه، نه، شڪريي جي ڪا ضرورت ناهي. هي منهنجو فرض هو. مون کي خوشي آهي ته سچ سامهون آيو. (ٿورو وقفو) ها، يقيناً. اسان جلد ئي ملون ٿا ۽ هن ڪيس جي پوري صورتحال تي بحث ڪندا آهيون. في الحال توهان کي آرام ڪرڻ گهرجي. خدا حافظ.
(هو فون بند ڪري ٿو، ۽ پنهنجي ڪرسيءَ جي پٺيان ٽيڪ ڏئي ٿو. سندس چهري تي اطمينان آهي.)
زبیر فاروقي: (پنهنجي پاڻ سان ڳالهائيندي) سچ کي دير سان ئي سهي، پر عدالت ۾ ضرور فتح ملندي آهي.
سين 12: (علي رضا جو جيل ۾ – رات جو)
جڳهه: جيل جي هڪ ڪوٺڙي. اونداهي ۽ خاموش ماحول.
(علي رضا جيل جي ڪوٺڙي ۾ اڪيلو ويٺل آهي. سندس چهري تي پشيماني ۽ مايوسي آهي. هو پنهنجي ڪيل غلطي تي پڇتائي ڪري رهيو آهي. هو آهستي آهستي روئي رهيو آهي. هو جيل جي ديوار ڏانهن ڏسي ٿو.)
علي رضا: (پنهنجي پاڻ سان ڳالهائيندي، روئندي) مون ڇا ڪري ڇڏيو؟ مون پنهنجي استاد کي نقصان پهچائڻ جي ڪوشش ڪئي... صرف پنهنجي غلطين کي لڪائڻ لاءِ. (هو پنهنجي هٿن کي مٺيون ڪري ٿو.) منهنجي زندگي برباد ٿي وئي. هاڻي مان ڇا ڪندس؟
(ڪيمرا سندس پشيمان چهري تي فوڪس ڪري ٿي. هڪ پاسي کان جيل جو هڪ گارڊ لنگهي ٿو. ماحول اڃا وڌيڪ اداس ٿئي ٿو.)
سين 13: (ڊاڪٽر عدنان جو گهر – ٻئي ڏينهن صبح جو)
جڳهه: ڊاڪٽر عدنان قريشي جو گهر، هڪ پرامن ۽ روشن ماحول.
(پروفيسر عدنان پنهنجي گهر ۾ ويٺل آهي. هو ڪافي آرامده نظر اچي رهيو آهي. سندس سامهون اخبار پئي آهي جنهن جي هيڊلائن آهي: "پروفيسر عدنان بيگناھ قرار، شاگرد علي رضا قاتل ثابت!")
ڊاڪٽر عدنان: (اخبار پڙهندي، مسڪرائيندي) آخر سچ سامهون آيو.
(هن جي زال يا گهر جو ڪو ٻيو فرد اچي کيس ناشتو ڏئي ٿو.)
زال: هاڻي توهان آرام سان ناشتو ڪريو. گذريل ڪجهه ڏينهن توهان لاءِ ڪافي مشڪل هئا.
ڊاڪٽر عدنان: (مسڪرائيندي) ها، پر هاڻي سڀ ڪجهه ٺيڪ آهي. سچ جي هميشه فتح ٿيندي آهي. اسان کي بس صحيح وقت جو انتظار ڪرڻو پوندو.
(هو ناشتو ڪرڻ شروع ڪري ٿو. سندس چهري تي سڪون ۽ نئين زندگي شروع ڪرڻ جو عزم آهي.)
هي سين 9 کان 13 تائين جا منظر آهن.
اسان هاڻي ڪيس جي پڄاڻي ۽ ان کان پوءِ جي حالتن تي پهچي چڪا آهيون. اميد اٿم ته توهان کي هي تفصيل پسند آيا هوندا.
ڇا توهان چاهيو ٿا ته مان هن ڊرامي کي اڳتي وڌايان ۽ ايندڙ ٽي منظر لکان؟ يا توهان چاهيو ٿا ته اسان هتي ئي هن ڊرامي جي پڄاڻي ڪريون جيئن ڏنل خاڪي ۾ ڏنل هو؟