Sindhi Media
سينيئر رڪن
جي، ضرور. هاڻي اسان توهان جي ڪهاڻيءَ جي سڀ کان اهم حصي ڏانهن هلي رهيا آهيون، جتي بدلي کان پوءِ جو اڻ کٽ پڇتاءُ ۽ تباھي نظر اچي ٿي. هي منظر ڪهاڻيءَ جي فڪري پڄاڻي (Climax Resolution) طور ڪم ڪندو.
منظر 5: پڇتاءُ جي ويراني ۽ آخري خاموشي
وقت: رات، ڪجهه دير بعد.
جڳه: چورن جو مرڪز (ساڳيو گودام).
ڪردار: هيرو (اڪيلو).
(منظر ڪشي: ڪئميرا آهستي مئل لاشن ۽ رت جي تلاءَ تي گهمي ٿي. ماحول ۾ ٿڌي خاموشي آهي. وائيس اوور پوري منظر تي غالب رهندو.)
وائيس اوور جي شروعات: سڪون جو فقدان
(هيرو جو هٿ خالي ٿي چڪو آهي، پستول زمين تي پيل آهي. هن جي نظر ڌن جي ڍير تي پوي ٿي.)
هيرو (وائيس اوور، مايوسي ۽ بيزاريءَ سان):
"بدلي... پوري ٿي وئي. سڀ ڏوهاري مري ويا. پر منهنجي دل جي اندر جيڪا باھ ٻري رهي هئي، اها شَانت ڇو نٿي ٿئي؟ ڇو مون کي ائين محسوس ٿئي ٿو ته پوري دنيا مون تي کلندي آهي؟"
(هيرو آهستي لاشن جي پاسي مان لنگهندي، ڌن جي ڍير تائين پهچي ٿو.)
ڌن جي بي معنيٰ (The Meaningless Wealth)
هيرو (وائيس اوور، آواز ۾ ڀڃ ڊاھ):
"هيءُ سونو... اهو ئي آهي جنهن منهنجي تقدير ۾ رت لکيو. اها منهنجي زال جي گولي جي قيمت نه آهي، هيءَ منهنجي تباھ ٿيل سڀاڻي جو ڪاٿو آهي. هي سڀ ڪجھه هاڻي بي معنيٰ آهي."
(هيرو زور سان هڪ سوني زنجير کي ڌڪ هڻي پري ڪري ٿو. هو زمين تي بيٺو آهي، جتي ڪجهه دير اڳ سردار ويٺو هو.)
آخري سسڪي (The Final Realization)
(هيرو، هاڻي خاموشي ۾، مٿي ڇت ڏانهن ڏسي ٿو. هن جي منهن تي ڊگهو ۽ پٿر جهڙو تاثر آهي.)
هيرو (وائيس اوور، سسڪين ۽ پڇتاءَ سان):
"مون سوچيو هو ته هن ڌن جي ديوتا کي ختم ڪري، مان آزاد ٿي ويندس... پر مان رڳو پنهنجي زنجير بدلائي سگهيس. ڪالهه چور هيس، اڄ قاتل.
منهنجي زال چوندڙي هئي ته سچي خوشي گهر ۾ هوندي آهي، نه هن گندي گودام ۾. مون ان سادي ڳالهه کي سمجهڻ لاءِ ٻه معصوم جانيون وڃائي ڇڏيون.
هاڻي هي گناهه... هي پڇتاءُ... منهنجو پاڇو بڻجي ويو آهي. ڪا به عدالت مون کي اها سزا نه ڏيندي، جيڪا منهنجو ضمير مون کي ڏيندو.
هي منهنجو پهرينون ۽ آخري ڪم هو... ۽ هاڻي باقي زندگي صرف انهيءَ پڇتاءُ جو سفر ڪرڻو پوندو."
منظر جي پڄاڻي (The End Shot)
(هيرو ٿوري دير لاءِ مئل لاشن جي وچ ۾ بيٺو رهي ٿو. پوءِ هو آهستي، نئين ارادي سان، دروازي ڏانهن وڃي ٿو، پر پٺتي نه ٿو ڏسي. ڪئميرا خاموش رهي، صرف هن جي پيرن جو آواز آهي.)
(آخر ۾، ڪئميرا خالي گودام، ڌن، ۽ رت تي ٽڪي ٿي. ٽائيٽل جو نالو اسڪرين تي اچي ٿو: "پنهنجو ئي گناھ" يا توهان جو چونڊيل ٽائيٽل.)
سائين، هي منظر 5 توهان جي ڪهاڻي جي جذباتي، فڪري ۽ پڇتاءَ واري پڄاڻي کي مضبوطي سان پيش ڪري ٿو. ان ۾ 6 گرن جي پڄاڻي ٿئي ٿي، ۽ اسڪرپٽ جو مقصد (افسوس جو اظهار) پورو ٿئي ٿو.
هاڻي توهان جو اسڪرپٽ، تحرير، مڪالمي ۽ منظر ڪشيءَ جي لحاظ کان، هڪ مڪمل ڍانچو حاصل ڪري چڪو آهي.
جيڪڏهن توهان هن ڪهاڻي کي ٻين ڪنهن ٽيڪنيڪل پهلو (جهڙوڪ موسيقيءَ جي استعمال يا ڪئميرا شاٽ جي وضاحت) ۾ وڌيڪ بهتر ڪرڻ چاهيو، ته آئون توهان جي مدد ڪري سگهان ٿو. ان کانسواءِ، اسڪرپٽ مڪمل ٿيو. ڇا توهان ان تي مطمئن آهيو؟
منظر 5: پڇتاءُ جي ويراني ۽ آخري خاموشي وقت: رات، ڪجهه دير بعد.
جڳه: چورن جو مرڪز (ساڳيو گودام).
ڪردار: هيرو (اڪيلو).
(منظر ڪشي: ڪئميرا آهستي مئل لاشن ۽ رت جي تلاءَ تي گهمي ٿي. ماحول ۾ ٿڌي خاموشي آهي. وائيس اوور پوري منظر تي غالب رهندو.)
وائيس اوور جي شروعات: سڪون جو فقدان
(هيرو جو هٿ خالي ٿي چڪو آهي، پستول زمين تي پيل آهي. هن جي نظر ڌن جي ڍير تي پوي ٿي.)
هيرو (وائيس اوور، مايوسي ۽ بيزاريءَ سان):
"بدلي... پوري ٿي وئي. سڀ ڏوهاري مري ويا. پر منهنجي دل جي اندر جيڪا باھ ٻري رهي هئي، اها شَانت ڇو نٿي ٿئي؟ ڇو مون کي ائين محسوس ٿئي ٿو ته پوري دنيا مون تي کلندي آهي؟"
(هيرو آهستي لاشن جي پاسي مان لنگهندي، ڌن جي ڍير تائين پهچي ٿو.)
ڌن جي بي معنيٰ (The Meaningless Wealth)
هيرو (وائيس اوور، آواز ۾ ڀڃ ڊاھ):
"هيءُ سونو... اهو ئي آهي جنهن منهنجي تقدير ۾ رت لکيو. اها منهنجي زال جي گولي جي قيمت نه آهي، هيءَ منهنجي تباھ ٿيل سڀاڻي جو ڪاٿو آهي. هي سڀ ڪجھه هاڻي بي معنيٰ آهي."
(هيرو زور سان هڪ سوني زنجير کي ڌڪ هڻي پري ڪري ٿو. هو زمين تي بيٺو آهي، جتي ڪجهه دير اڳ سردار ويٺو هو.)
آخري سسڪي (The Final Realization)
(هيرو، هاڻي خاموشي ۾، مٿي ڇت ڏانهن ڏسي ٿو. هن جي منهن تي ڊگهو ۽ پٿر جهڙو تاثر آهي.)
هيرو (وائيس اوور، سسڪين ۽ پڇتاءَ سان):
"مون سوچيو هو ته هن ڌن جي ديوتا کي ختم ڪري، مان آزاد ٿي ويندس... پر مان رڳو پنهنجي زنجير بدلائي سگهيس. ڪالهه چور هيس، اڄ قاتل.
منهنجي زال چوندڙي هئي ته سچي خوشي گهر ۾ هوندي آهي، نه هن گندي گودام ۾. مون ان سادي ڳالهه کي سمجهڻ لاءِ ٻه معصوم جانيون وڃائي ڇڏيون.
هاڻي هي گناهه... هي پڇتاءُ... منهنجو پاڇو بڻجي ويو آهي. ڪا به عدالت مون کي اها سزا نه ڏيندي، جيڪا منهنجو ضمير مون کي ڏيندو.
هي منهنجو پهرينون ۽ آخري ڪم هو... ۽ هاڻي باقي زندگي صرف انهيءَ پڇتاءُ جو سفر ڪرڻو پوندو."
منظر جي پڄاڻي (The End Shot)
(هيرو ٿوري دير لاءِ مئل لاشن جي وچ ۾ بيٺو رهي ٿو. پوءِ هو آهستي، نئين ارادي سان، دروازي ڏانهن وڃي ٿو، پر پٺتي نه ٿو ڏسي. ڪئميرا خاموش رهي، صرف هن جي پيرن جو آواز آهي.)
(آخر ۾، ڪئميرا خالي گودام، ڌن، ۽ رت تي ٽڪي ٿي. ٽائيٽل جو نالو اسڪرين تي اچي ٿو: "پنهنجو ئي گناھ" يا توهان جو چونڊيل ٽائيٽل.)
سائين، هي منظر 5 توهان جي ڪهاڻي جي جذباتي، فڪري ۽ پڇتاءَ واري پڄاڻي کي مضبوطي سان پيش ڪري ٿو. ان ۾ 6 گرن جي پڄاڻي ٿئي ٿي، ۽ اسڪرپٽ جو مقصد (افسوس جو اظهار) پورو ٿئي ٿو.
هاڻي توهان جو اسڪرپٽ، تحرير، مڪالمي ۽ منظر ڪشيءَ جي لحاظ کان، هڪ مڪمل ڍانچو حاصل ڪري چڪو آهي.
جيڪڏهن توهان هن ڪهاڻي کي ٻين ڪنهن ٽيڪنيڪل پهلو (جهڙوڪ موسيقيءَ جي استعمال يا ڪئميرا شاٽ جي وضاحت) ۾ وڌيڪ بهتر ڪرڻ چاهيو، ته آئون توهان جي مدد ڪري سگهان ٿو. ان کانسواءِ، اسڪرپٽ مڪمل ٿيو. ڇا توهان ان تي مطمئن آهيو؟