Sindhi Media
سينيئر رڪن
ڪتاب: دينِ توحيد، واديءِ مهراڻ ۽ انسان جي اصل ڪهاڻي
تحرير ۽ تحقيق : عبدالرزاق ميمڻ
www.facebook.com
باب ٢٠: حق ۽ باطل جي آخري ڇڪتاڻ
1. وقت جي گردش اهڙي موڙ تي اچي بيٺي جو صديون پراڻا تحريف ٿيل قصا، افسانا ۽ ماڻهن جا ٺهيل عقيدا هڪ پاسي، ۽ قرآنِ پاڪ جي اصل روشني ٻي پاسي سامهون ٿي بيٺا.
2. السندي موحد خاندان—جيڪي نسلن کان فقط الله جي وحدانيت، سچ، امانت ۽ تاريخي اصل کي محفوظ رکندا آيا—انهن جي روايتن کي هاڻي گهڻا ماڻهو ٻيهر پرکي رهيا هئا.
3. تاتاري، فارسي، ۽ ٧٢ فرقن جي فڪري نظام جي ورجاءَ سان جيڪي گمراهه تصويرون ٺهيون هيون، اهي آهستي آهستي پنهنجي بيبنيادي ظاهر ڪري رهيون هيون.
4. اصل مسلمان واپارين جو دينِ توحيد وارو مزاج ٻيهر ماڻهن ۾ هڪ اهم سوال پيدا ڪري رهيو هو:
“ڇا اسان جي تاريخ اسان سان غلطي ڪئي؟ يا اسان پاڻ تاريخ مان من موهيندڙ ڪهاڻيون ٺاهيندا رهياسين؟”
5. هڪ طرف علماءَ حديث جا اصول ۽ قرآن جو صاف سڌو فڪر،
ٻي طرف صديون پُراڻا بدلايل لقب، الجهيل نسلن جون ڪوتاهيون ۽ تحريف ٿيل لهجا.
6. السندي خاندان جو قلم اهي سڀ ڳالهيون وري صفا ڪري سامهون آڻي رهيو هو—
بغير تعصب، بغير ڪنهن فرقائي لهجي، رڳو سچ جي بُنياد تي.
7. ماڻهو هاڻي پهريون ڀيرو سمجهي رهيا هئا ته:
“ميمڻ” ڪو مذہبي يا قومي درجو نه هو—
اهو محض انگريزن جي غلط پرونانسيشن مان ٺهيل هڪ مسخ ٿيل عام لقب هو.
8. هن باب ۾ اها حقيقت پُوري صافگي سان ظاهر ٿي:
جيڪو به سچ کان پري ٿيو، سو گمراهيءَ ۾ ويو—
۽ جيڪو سچ ڏانهن موٽيو، تنهن کي پنهنجي اصل سڃاڻپ ملي وئي.
9. تاريخ جي هن مرحلي ۾ السندي موحد نسل نه ڪنهن نئين فرقي جي دعوت ڏني،
نه ڪنهن پراڻي لقب جي موٽائي ڪئي—
بس هڪ ڳالھ چئي:
“اصل ڏانهن موٽو، ۽ الله جي ڪتاب کي فيصلو ڪندڙ بڻايو.”
10. باب ٢٠ جو نچوڙ:
سچ ڪڏهن مري نٿو، فقط وقت ايندو آهي، جڏهن هو پاڻ ڳالهائڻ شروع ڪري ڇڏيندو آهي.
تحرير ۽ تحقيق : عبدالرزاق ميمڻ
Log in to Facebook
Log in to Facebook to start sharing and connecting with your friends, family and people you know.
www.facebook.com
1. وقت جي گردش اهڙي موڙ تي اچي بيٺي جو صديون پراڻا تحريف ٿيل قصا، افسانا ۽ ماڻهن جا ٺهيل عقيدا هڪ پاسي، ۽ قرآنِ پاڪ جي اصل روشني ٻي پاسي سامهون ٿي بيٺا.
2. السندي موحد خاندان—جيڪي نسلن کان فقط الله جي وحدانيت، سچ، امانت ۽ تاريخي اصل کي محفوظ رکندا آيا—انهن جي روايتن کي هاڻي گهڻا ماڻهو ٻيهر پرکي رهيا هئا.
3. تاتاري، فارسي، ۽ ٧٢ فرقن جي فڪري نظام جي ورجاءَ سان جيڪي گمراهه تصويرون ٺهيون هيون، اهي آهستي آهستي پنهنجي بيبنيادي ظاهر ڪري رهيون هيون.
4. اصل مسلمان واپارين جو دينِ توحيد وارو مزاج ٻيهر ماڻهن ۾ هڪ اهم سوال پيدا ڪري رهيو هو:
“ڇا اسان جي تاريخ اسان سان غلطي ڪئي؟ يا اسان پاڻ تاريخ مان من موهيندڙ ڪهاڻيون ٺاهيندا رهياسين؟”
5. هڪ طرف علماءَ حديث جا اصول ۽ قرآن جو صاف سڌو فڪر،
ٻي طرف صديون پُراڻا بدلايل لقب، الجهيل نسلن جون ڪوتاهيون ۽ تحريف ٿيل لهجا.
6. السندي خاندان جو قلم اهي سڀ ڳالهيون وري صفا ڪري سامهون آڻي رهيو هو—
بغير تعصب، بغير ڪنهن فرقائي لهجي، رڳو سچ جي بُنياد تي.
7. ماڻهو هاڻي پهريون ڀيرو سمجهي رهيا هئا ته:
“ميمڻ” ڪو مذہبي يا قومي درجو نه هو—
اهو محض انگريزن جي غلط پرونانسيشن مان ٺهيل هڪ مسخ ٿيل عام لقب هو.
8. هن باب ۾ اها حقيقت پُوري صافگي سان ظاهر ٿي:
جيڪو به سچ کان پري ٿيو، سو گمراهيءَ ۾ ويو—
۽ جيڪو سچ ڏانهن موٽيو، تنهن کي پنهنجي اصل سڃاڻپ ملي وئي.
9. تاريخ جي هن مرحلي ۾ السندي موحد نسل نه ڪنهن نئين فرقي جي دعوت ڏني،
نه ڪنهن پراڻي لقب جي موٽائي ڪئي—
بس هڪ ڳالھ چئي:
“اصل ڏانهن موٽو، ۽ الله جي ڪتاب کي فيصلو ڪندڙ بڻايو.”
10. باب ٢٠ جو نچوڙ:
سچ ڪڏهن مري نٿو، فقط وقت ايندو آهي، جڏهن هو پاڻ ڳالهائڻ شروع ڪري ڇڏيندو آهي.