محترم جناب راشد مورائي جو تمام پيارو غزل اڄ اوهان سان هتي شئيرڪري رهيو آهيان۔ غزل هو جڏهن تيار ٿيو، مون کي ٿڏڻ جي واسطي، راهه جو پٿر ٿيس، ٺوڪر سهڻ جي واسطي. باک ويلي بوند برسايان پيو نيڻن منجهان، ماڪ پڻ آهي ضروري گل کلڻ جي واسطي. مان سڄڻ جي منهن مبارڪ کي پڙهان هر دم پيو، وقت ڪاٿي آ مون کي ڪورس پڙهڻ جي واسطي. باهه ٿيو هُو، آءُ پاڻي ٿي نه ٿو زد ۾ اچان، مان سُڪي ڪاٺي ٿيان ٿو پيو ٻرڻ جي واسطي. ڪاش! من ماڻهن جو ميرو، ڌوپجي اجرو ٿئي، داغ دل جا ڪو نه آ ڌوٻي ڌُئڻ جي واسطي. تنهنجي نازڪ هٿ ۾ شايد پون لکندي لڦون، ڪيئن ڏيان تڪليف توکي خط لکڻ جي واسطي. روز پرچڻ ۽ رُسڻ ۾ آهه اي راشدا! مزو، اچ ته ٻئي پرچي پئون، ٻيهر رُسڻ جي واسطي!
واه ادا واه، ۔۔۔سائين راشد مورائيءَ جي هن غزل ته لاجواب ڪري ڇڏيو ... ڪاش! من ماڻهن جو ميرو، ڌوپجي اجرو ٿئي، داغ دل جا ڪو نه آ ڌوٻي ڌُئڻ جي واسطي. هن ونڊ ڪرڻ تي لڳي ٿو ته واقعي گوهر فقيرن کان ئي ملندو آهي ... جڙيا هجو شال
محترم سائين ابڙو صاحب اوهان جا ٿورائتا آهيون جو اوهان کي هي سائين محترم راشد مورائي جو غزل پسند آيو۔۔۔ پر انهي کان وڌ خوشي ٿي جو اوهان مون جهڙي ناچيز جي ايڏي وڏي حوصلا افزائي ڪئي۔۔۔ سوبه سائين جو مان خوشي مان ڊاپان نٿو۔۔۔۔۔ مهرباني سائينpasand ۔۔۔۔۔۔ shal judy hujeen
پيارا ۽ مٺڙا زاهد، مون کي سمجهه ۾ نه ٿو اچي ته توهان جي انمول چونڊ جي لاءِ توهان کي داد ڏيڻ لاءِ لفظ ڪٿان آڻيان۔ توهان جي پسند جي جيتري به تعريف ڪجي گهٽ آهي۔ زاهد جاني، سائين مورائي جي اهڙي لاجواب شاعري شيئر ڪرڻ تي توهان جي وڏي مهرباني۔ اندر جا سڀ سُتل جذبا جاڳائي ڇڏيا۔ توهان جي حساس طبيعت کان مان ته اڳ ۾ ئي ڏاڍو متاثر آهيان ۽ هن شيئرنگ سان منهنجي دل ۾ توهان جو احترام تمام گهڻو وڌي ويو۔ سدائين خوش رهو، آباد رهو۔ توهان جي ڪنهن به پوسٽ تي ڪجهه لکان يا نه لکان، منهنجون نيڪ تمنائون ۽ دعائون هميشه توهان سان گڏ آهن۔ ساٿ سلامت
ادا تمام بهتر، کان بهترين غزل آهي، ۽ مان اڄ سمجهيم ته توهان تمنا دردِ دل جي اٿئي ته ڪر ڪچهري فقيرن سان نه ملندو آ اهڙو گوهر اميرن جي خزانن ۾۔ انهي ڪري لکندا آهيو۔
سهڻا سلطان سائين شال سلطنت ماڻين۔۔۔ جانيئڙا مان ٿورائتو آهيان اوهان جو، اوهان ايتري عزت بخشي آ، مان اصل اهڙا ٿورا، اوهان جا لاهي نه ٿو سگهان۔۔۔۔ بس ايترو چوندس ته اها ئي اوهان جي خوبي آهي جو مون جهڙي ناچيز جي همٿ افزائي ڪئي اٿو۔ سائين سلطان سهڻا مان جيڪو به ڪجهه لکندو آهيان سو منهنجو لکيل نه هوندو آهي پر اهو مان ڪنهن اديب، يا عالم، يا ڪهاڻيڪار يا ڪنهن شاعر جو لکيل هتي شيئر ڪندو آهيان۔ اوهان منهنجي هن تحرير ۾ اهڙو لاجواب ريپلائي ڪيو آهي جو منهنجو من اصل موهي وڌو اٿو۔۔۔۔ ۽ مان ايترو خوش آهيان جو سائين نثار ابڙو جهڙي اديب انسان، اوهان جي جهڙي ڏاهي به منهنجي موڪليل هن حوصلا افزائي ڪئي آهي۔ مهربان مٺا سلطان۔۔۔۔۔۔۔۔shal judy hujeen
سائين محترم لک قرب اوهان جا جو اوهان کي سائين راشد مورائي جو غزل پسند آيو، ۽ اسان جي حوصلا افرائي ڪئي اٿو۔۔۔۔ باقي سائين، سچل سرمست جي ڳالهه جيئان، ڪو ڪيئن چوي، ڪو ڪيئين چوي، مان جوئي آهيان سوئي آهيان۔۔۔۔ سائين اسان ته سائين سچل سرمست جي غلامن جي غلامن جا به غلام آهيون۔۔ پر سائين انهي شعر جي معني واهان جي ذهن ۾ ويهي وئيي آهي ته تمام ڀلي ڳالهه آهي پر سائين۔۔ مان ڪنڙو آهيان، مان ڪجهه به ناهيان صرف اوهان جي دعائن جي ضرورت آهي۔۔۔۔۔۔ shal judy hujeen
