معاملو مهراڻ تُنهنجو نظم نثاراحمد ناز ويڙِهه تُنهنجي وهڪري لئه هر گهڙي هر پَلِ ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سِرِ ڏئي سڀ حَلِ ڪيون ــــ آ مياري سنڌ واسي سِيرَ تُنهنجيءَ جو قسم جا وري ناهي ورهين کان وِيرَ تُنهنجيِءَ جو قسم پيٽ بُکئي هُنَ مُهاڻَي مِيرَ تُنهنجي جو قسم لُڙڪَ لاڙي ٿي ڏکڻ کان هِيرَ تُنهنجيءَ جو قسم سامراجن سان ته جهيڙي آخري ڪا مَلِهه ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سر ڏئي سڀ حل ڪيون! ـــــ آ ٽنگيل خالي پَلَي کان تنهن ته کاريءَ جو قسم رت رُني آ هُوءَ مُهاڻِي تنهن ڏُکاريءَ جو قسم ٿي اُڏامي تو ۾ سنڌو روز واريءَ جو قسم ۽ سُڃاتا ٿا وڃون تنهن سنڌ ساريءَ جو قسم خُون جي ڀيٽا ڏئي اڄ ريت تُنهنجي شَلِ ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سِرِ ڏئي سڀ حَلِ ڪيون ــــــ ڪوٽڙيءَ جي غمزده تن ٻن ڪنارن جو قسم ڄامشوري جي ته اُجڙيل سڀ نظارن جو قسم بيٺلن خالي بتيلن جي قطارن جوقسم ۽ اُجهاميل وقت کان اڳ ديپ سارن جو قسم ڳاٽَ اونچي هٿ هٿن ۾ ڪا وڏي مشعل ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سِرِ ڏئي سڀ حَلِ ڪيون ـــــ شل وهي سنڌو سدائين خوب پاڻيءَ جو قسم ”ناز“ المنظر ۾ پليل هر ڪهاڻيءَ جو قسم ديس مهڪي سنڌ مُنهنجو رات راڻيءَ جو قسم ۽ تماچي تَڙَ ڌڻي، نوري نماڻيءَ جو قسم هڪ ڪنڌي مهراڻ گُلَ ۽ ٻي چنبيلي وَلِ ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سِرِ ڏئي سڀ حَلِ ڪيون
تمام سٺي شاعري آهي سائين نثار احمد ناز جي ۽ وري توهان ان کي اسان سان شيئر ڪيو وڏي مهرباني ادا توهان جي ، توهان جي اهڙي ئي تحرير جو انتظار رهندو .
شل وهي سنڌو سدائين خوب پاڻيءَ جو قسم ”ناز“ المنظر ۾ پليل هر ڪهاڻيءَ جو قسم ديس مهڪي سنڌ مُنهنجو رات راڻيءَ جو قسم ۽ تماچي تَڙَ ڌڻي، نوري نماڻيءَ جو قسم هڪ ڪنڌي مهراڻ گُلَ ۽ ٻي چنبيلي وَلِ ڪيون معاملو مهراڻ تُنهنجو سِرِ ڏئي سڀ حَلِ ڪيون واهه ادا واهه تمام بهترين شيئرنگ آهي، ادا سلطان توهان دير ايندا آهيو پر درست ايندا آهيو، منهجي چوڻ جو مطلب اهو آهي ته جڏهن بي ايندا آهيو ته لاجواب لکڻيون کڻي ايندا آهيو.
ادا سُلطان دوست جُڙيو هُجين شل، ڪڏهن حيران ٿي ويندو آهيان ته مُنهنجا اهي نظم جيڪي مُنهنجي دل جي ڪاغذ تان ميسارجي چُڪا هوندا آهن سي تون ڪيئن مُنهنجي دل جو آواز بڻجي واپس هڪ نرالي روپ ۾ ۽ هڪ نئين انداز ۾ زماني جي سامهون ٻيهر پيش ڪندو آهين۔ شاعري ته بروبر مُنهنجي آهي، پر ڄاڻان ٿو اها شاعري تُنهنجي دل جو آواز ، سنڌ سلامت جي روح جو آواز الغرض سموري سنڌ جي من جو آواز هوندي۔ تُنهنجا اهي ٿورا وسارڻ جهڙا ئي ڪونه آهن جو هڪڙي معمولي ڪوي کي ياد ڪندو اچين۔
