ابا پريا مڙس چڱو ٿيو جو هاڻ مغلن جو زمانو ناهي نه ته هيٺين لفظن تي استاد کي به گهاڻي ۾ پيڙايو وڃي ها ۔۔۔ پر نه آهي مغليه دور ۽ وري نآهي حيات استاد۔
تنهنجي گهر جي ڀت تي هٿ رکيم، پت ڪر،
ڇو ته مون لئه مسيت جهڙي آ۔
هل ته سهي ۔۔۔ انکي چوندا آهن ته عاشق چريا هوندا آهن ۔۔۔ ۽ زهر پياڪ هوندا آهن ۔۔۔