منهنجي ڊائيري منهنجي شاعري

[منظور ڪلهوڙو]

ڪير چوي ٿو عشق وارن کي نِنڊ بي ايندي آ
عاشقن جي جهان ۾ ڏينهن نڪو رات ٿيندي آ

دل ۾ هڪڙو درد ٻيو مِٺو مِٺو سرور هوندو آ
اِها بيماري ماس کايئندي آ رت پيئندي آ

پيار جي پياس اُن سان گڏ حُسن جو احساس
عِشق جي لِباس ۾ لاش لپٽجي ويندي آ

هڪ واس بدن جي ٻي تاس هئي لبن جي
خشبو خشبو ٿي واءُ ۾ وِکرجي ويندي آ


شاعر .. محمد جان زريناڻي

اوهان جي شاعري کي مون هن ريت جوڙڻ جي ڪوشش ڪئي آهي۔۔

ڪير چوي ٿو عشق وارن کي نِنڊ ايندي آ
عشق جي جهان ۾ ڏينهن نه ئي ڪا رات ٿيندي آ

دلين منجهه هڪ پاسي پور ته ٻئي پاسي سرور هوندو آ
اِها برهه جي بيماري به عاشقن کي راحت ڏئي ويندي آ

حُسن جو دلرُباڻو احساس ۽ وري ان مٿا پيار جي اُساٽ
مُرڪ، سُرڪ، سڪ ۽ ڇڪ جو جام پياري ويندي آ

هڪ ته ڪنواري بدن جو هُڳا ٻيو لبن جو ڇُها
خوشبو خوشبو بڻجي واءُ ۾ وِکرجي ويندي آ


ڪئين لڳو: را جو انتظار رهندو۔

 

[جان زريناڻي]

ڪير چوي ٿو عشق وارن کي نِنڊ بي ايندي آ
عاشقن جي جهان ۾ ڏينهن نڪو رات ٿيندي آ

دل ۾ هڪڙو درد ٻيو مِٺو مِٺو سرور هوندو آ
اِها بيماري ماس کايئندي آ رت پيئندي آ

پيار جي پياس اُن سان گڏ حُسن جو احساس
عِشق جي لِباس ۾ لاش لپٽجي ويندي آ

هڪ واس بدن جي ٻي تاس هئي لبن جي
خشبو خشبو ٿي واءُ ۾ وِکرجي ويندي آ


شاعر .. محمد جان زريناڻي

اوهان جي شاعري کي مون هن ريت جوڙڻ جي ڪوشش ڪئي آهي۔۔

ڪير چوي ٿو عشق وارن کي نِنڊ ايندي آ
عشق جي جهان ۾ ڏينهن نه ئي ڪا رات ٿيندي آ

دلين منجهه هڪ پاسي پور ته ٻئي پاسي سرور هوندو آ
اِها برهه جي بيماري به عاشقن کي راحت ڏئي ويندي آ

حُسن جو دلرُباڻو احساس ۽ وري ان مٿا پيار جي اُساٽ
مُرڪ، سُرڪ، سڪ ۽ ڇڪ جو جام پياري ويندي آ

هڪ ته ڪنواري بدن جو هُڳا ٻيو لبن جو ڇُها
خوشبو خوشبو بڻجي واءُ ۾ وِکرجي ويندي آ


ڪئين لڳو: را جو انتظار رهندو۔

اصل ماري وِڌئي _ تمام گهڻيون پسند آيون اوهان جون سون ورنيون سِٽون
ادا اسان مِڙئي شاعري جي ڪوشش ڪيون پيا _ اوهان جو ساٿ رهيو ته هڪ ڏينهن ضرور ڪامياب ٿينداسين

 

[منظور ڪلهوڙو]

ههههههههههههها۔۔ابول صفا ڪي نازڪڙا عاشق آهيو۔۔ڀاءِ منهنجو مقصد اوهان کي مارڻ ته ڪونهي۔۔۔اميد ته لفظن جو جڙاءَ سهڻي ريت ڪندا رهندا۔۔ ان لاءِ وڌ ۾ وڌ مطالعو ڪيو۔۔

 

[جان زريناڻي]

ادا ڪوشش وڌ ۾ وڌ ڪنداسين آئيندا اِنشاالله

 

[جان زريناڻي]

اڄ صبح جو ڪجهه بوندون پيون​

بوندون بي بَهار جي برسات جون​

برسات جي ڪَڻي ڪَڻي​

۾ هُئي محبت مَڻي​

مِٺيون محبتون مِليون ​

مولائي ڪائينات جون​

ڪائينات جي ڪڇ تي​

سِنڌهڙي سونهي​

سَر سبزي جو سِج اُڀريو​

راحتون مِليون رات جون​

رات بي سوغات آ جان​

پوءِ رونقون پِرڀات جون​

​

​

شاعر ”” محمد جان زريناڻي​

20_2_2013​

 

[جان زريناڻي]

صنم سڏي چيو سڄي شاعري مونتي لکجانءِ​

گزريل گھڙيون وسار کڻي نئين ڊائيري مونتي لکجانءِ​

​

منهنجي حسن تي لک ، ادا تي لک ، شباب تي لکجانءِ​

منهنجي ڇڪ تي لک ، سڪ تي لک ، شراب تي لکجانءِ​

​

لکجانءِ تـ جواني جا وڻ اڀري پيا اٿس​

لکجانءِ تـ باغ بدن جا گل نکري پيا اٿس​

​

لکجانءِ تـ مونکي آرس هاڻ روز ايندي آ​

لکجانءِ تـ ڪا اڻ ڄاتل خوشي محسوس ٿيندي آ​

​

لک تـ منهنجي اکين کي ڪري مشهور لک​

لک تـ منهنجي بدن جي خوشبوءِ کي ڀرپور لک​

​

گھٽ ۾ گھٽ هيل جي ڊائيري مونتي لکجانءِ ​

​

شاعر .. محمد جان زريناڻي ​

 

[جان زريناڻي]

ورق ڊائيري جا ​

رنگ شاعري جا​

​

قلم سان راند​

عشق ڪيو قابو پلاند​

​

روز جي اڻ تڻ ​

ماڻهن ۾ ڀڻ ڀڻ​

​

هي بـ ويو ڪم کان​

کاڌائين چوٽ غم کان​

​

محبوب بـ ڪري انڪار ويئس​

ڏيندو نـ قرب اقرار ويئس​

​

کاڌو اٿس دوکو​

هاڻي جيئڻ نـ هوندس سوکو​

​

جئيي تان ڀلي جئيي​

ڏسون هاڻ ڪنهن جو ٿو ٿئي​

​

جواني جان وڃائي ويٺو ​

ڪوڙو قرب ڪمائي ويٺو​

​

ڇا لکي ڇا لکان ​

سوچان ويٺو سنگت کان سکان​

​

دل تـ اڃان ٻار آهي​

رهندي بِـ هاڻ غمسار آهي​

​

پڙهي ڏس جملا​

لکيل محمد جان جا​

​

خبر ويندي پئجي ​

جيڪي فسانا ٿيا ارمان جا​

​

​

​

شاعر ​

محمد جان زريناڻي​

 

[جان زريناڻي]

تون هڪ ڀيرو ياد آيئن وري عيد تي​

​

خوشيون ڪرڻ آباد آيئن وري عيد تي​

​

_______________________​

​

يادون تنهنجون روز جا نشا زندگي اسانجي​

​

کڻي دارونءِ ڏيڻ داد آيئن وري عيد تي​

​

_______________________​

​

سکن نڀايو ناهي ، ڏکن ڇڏيو اجايو ناهي​

​

غمن جا اٺ آڻي ڏيڻ امداد آيئن وري عيد تي​

​

_______________________​

​

عمر گزاريم ڪندي نوڪري در تنهنجي جي​

​

توڏي منهنجو حساب آ کڻي فرياد آيئن وري عيد تي​

​

________________________​

​

________________________​

​

شاعر​

​

محمد جان زريناڻي​

​

________________________​

​

________________________​

​

تاريخ​

​

19.10.2007​

​

_​

 

[منظور ڪلهوڙو]

تمام بهترين شاعري پر سائين اکرن جو رنگ ٿورو تيز رکو نهايت هلڪو آهي پڙهڻ ۾ ڏکيائي پيش اچي رهي آهي۔۔ باقي بهترين ڪم جاري رکو۔

 

[جان زريناڻي]

مهرباني دوستن جي اوهان جهڙن دوستن جي نگهباني جي ضرورت هُئي جيڪا هاڻي پوري ٿيندي نظر پئي اچي _ماشاءِالله

 

[جان زريناڻي]

مان ڏِسان ٿو هوءِ ڏِسي ٿي​

مان لُڇان ٿو هوءِ لُڇي ٿي​

​

ماڻهُن کان وَڃي مُنهنجو پُڇي ٿي​

ڪو ڪيئن چَوي پَر ڪانه ڪُڇي ٿي​

​

اَنڌ مان ٿي روز اِشارا ڪَري​

مِلڻ لئه مونسان وارا وارا ڪَري​

​

اَڃان تائين آ ڪوري ڪُونواري​

لَڳي جي دِل نه ڇِنبي ياري​

​

جَڏَنهن ٿي هوءِ خُماريل نيڻ کَڻي​

هَر اداءَ سان ٿي واه جو وَڻي​

​

چَويءَ دِل پَئي ڀاڪُر ڀَرِيانس​

عُمِر سَڄي لَئه پَنهنجو ڪَرِيانس​

​

سامهُون ويهاري روز ڏِسانس​

پَر ۾ ويهيءِ پيار جو پُڇانس​

​

چَوانس هاءُ هاڻ تون ٻُڌائي​

اُهو ڪَهڙو هو جادو اَلائي​

​

جَنهن توکي بيتاب ڪَيو​

نَه تو دُنيا جو حِساب ڪَيو​

​

يا شايَد مون هو ڪو ثَواب ڪَيو​

جَنهن جو مالِڪ واپَس جَواب ڪَيو​

​

بَس رَهُه راضيءِ تون جانيءِ جَهان تي​

آ رَکيل هوندو سارو حِساب آسمان تي​

​

محمد جان زريناڻي 15.5.2003​

 

[جان زريناڻي]

ڏِسو ڏِسو هوءِ بيٺي نِهاري ٿي​

نِهارَڻ سان ٿي مونکي ماري​

​

هوءِ ٿي ڪَري مَٿي پوتي جو پاند​

لَڳي آ آخر هُن کي ڪَهڙي راند​

​

هوءِ پَنهنجا پَئي صَدورا وار ٺاهي​

ڏِسي مونڏي ٻانهُن جا هار ٺاهي​

​

هوءِ ڏِس هاڻ آرَس به ڀَڳي اَٿَس​

آخِر سِڪ ڪَنهن جي ته لَڳي اَٿَس​

​

هُن جو چَهِرو چُمَڻ جَهڙو آ​

مِٺي سَندو مُنهن مَکڻ جَهڙو آ​

​

ماکيءِ وانگُر آ مَحبوب جي بات​

شَل ٿِيئِس مُحمد جان سان مُلاقات​

​

هُن جي سيني ۾ مُنهنجو ساهُ ڀَڙڪي​

جيتَرو سوچان اوتَرو ٿي دِل ڌَڙڪي​

​

هُن کي چَئجو يار حِساب ڪَري​

دُنيان دو رَنگي جو حِجاب ڪَري​

​

ڇَڏِي نه مونکي مُحِب وِساري​

هُوءِ ڏِسو اَڃا به بيٺي نِهاري​

​

​

شاعر ____ محمد جان زريناڻي​

تاريخ ____ 15.5.2003​

 

[جان زريناڻي]

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

آ ميڪڻ مِٺا مَهمان ٿيسي​

​

ميڏي جِند ميڏي جان ٿيسي​

​

پئي دِلڙي ول ول قُربان ٿيسي​

​

ٻَهه آئيني دي اَڳو وال ڇَنڊيسي​

​

نال ميڏي وَل حال وَنڊيسي​

​

ميڏي مُحبت بيمِثال سَنڍيسي​

​

روز پيا قيد ٿيوڻ دا اعلان ٿيسي​

​

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

سَڄڻ هي سُنهڻا گُلاب دا گُل​

​

جِسم جاني دا ميڏي ڪائينات ڪُل​

​

جان جاني دي پاڙي اِچ رَهسون ڄُل​

​

نه وَڌ اِنهي ڪَنون ذاڪِر ميڏي زِبان ٿيسي​

​

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

مُنهن مُبارڪ مَهتاب هُوسي​

​

سَچي مُحبت دي پاڪ ڪِتاب هوسي​

​

هِڪ ٻي ڪون پئي چُمسون نَڪو حِساب هوسي​

​

سَوا جاني دي نه ول ٻيا جو جَهان ٿيسي​

​

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

سِڪ ڪنون جو آ سيني مِلسي​

​

مِل ميئن نل خوش ٿي کِلسي​

​

کِل کِل پيا وَل رَلسي​

​

ڏيکَڻ والا پيا حيران ٿيسي​

​

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

آ ميڪڻ مِٺا مهمان ٿيسي​

​

ميڏي جِند ميڏي جان ٿيسي​

​

پئي دِلڙي ول ول قُربان ٿيسي​

​

جَڏان جاني ميڏا جوان ٿيسي​

​

​

شاعر .... محمد جان زريناڻي​

​

تارخ .... 25.3.2003​

 

[جان زريناڻي]

هِڪ ماهِ لَڪا کي مان ويٺو ڏِسان​

​

ڏِسي اُن کي پيو ليک لِکان​

​

جيئن يادگيريون ياد رَکان​

​

ڊائيري کولي جيئن پين کَنيم​

​

اکڙيون ڦيري تيئن ڏِٺم​

​

هوءُ اچي ٿي ايڏي ادا سان​

​

ڄڻ مِلي ڪري واپس ٿي خُدا سان​

​

سرنهن جا گل ٿي چمي ڏيکائي​

​

بوڇڻ کڻي پئي هوا ۾ اوڏائي​

​

پئي هٿڙا کڻي دعاون گهري​

​

تنهن کانسوا ڀلا ڪيئن سري​

​

ڪونج واري ڳچي ڦيرائي ويٺي​

​

عاشقن کي هوءُ هيرائي ويٺي​

​

رومال کي ڇنڊي گهمائي​

​

وري چپڙن سان چمي ڏيکائي​

​

غذب آهي هُن جي هلڻ جو انداز​

​

اڃا وڌ مٺو ملڻ جو انداز​

​

ان جي ناز انداز تان قربان ٿيان​

​

هيڪر هن جي جواني جو مهمان ٿيان​

​

ڀري ڀاڪر ۾ پوءَ ڪلام ڪيان​

​

ان جي سونهن کي سڪ ڀريو سلام ڪيان​

​

ويهاري هوءِ مونکي وارن جي ڇانءُ ۾​

​

مان جاءِ ڏيان جاني کي هانءُ ۾​

​

جيءُ ۾ ويهي مونکي جيءُ ڪري​

​

وڃي نه ساه نڪري پريت جو پيالو پيءُ ڪري​

​

مٺي کي پيو مٺيون ڏيان​

​

مٺيون به مان سٺيون ڏيان​

​

بس مان هجان هن ۾ هوءُ هجي جان​

​

سي سڀ ڳڻجو منهنجي مالڪ جا احسان​

​

شاعر .... محمد جان زريناڻي​

​

تاريخ .... 25.5.2003​

 

[جان زريناڻي]

​

​

باغ بدن تنهنجو مٿان جاڙا گل جواني جا​

چهرو چانڊاڻ جهڙو ويو آ وڻي ڪجھ ڏي ته سهي​

​

بره واريون باتيون ڏي راتين جون راتيون ڏي​

ٻه ٽي ڀاڪر ٻه ٽي مٺيون کڻي ڪجھ ڏي ته سهي​

​

لاش پروڪو پيو آ دلبر در تنهنجي تي​

ڪپڙو نه سهي پيرين پڻي ڪجھ ڏي ته سهي​

​

زندگي ۾ عيش ٿيئي يا موت موئي ڪيئش ٿيئي​

بره ۾ جيڪا بازي بڻي ڪجھ ڏي ته سهي​

​

مٺي محمد جان کي محبت ڏي سهنڻي ڪا صحبت ڏي​

آهين تون دل جو ڌڻي ڪجھ ڏي ته سهي​

​

​

​

شاعر​

محمد جان لنڊ زريناڻي​

4_6_2003​

 

[ننگر پرويز عباسي]

ادا محترم توهان جي شاعري بحر و وزن تي پوري نٿي اچي سو ان کي ٿورو سمجهڻ جي ڪوشش ڪريو،۽ ادا ڪلهوڙا صاحب ٿورو تنقيد ڪندي مٺي زبان استعمال ڪريو ته جيئن اڳيون ڳالهه دل ۾ نه ڪري، سنڌ سلامت محبت جو اڱڻ آهي هتي اهڙي تيز ٻولي استعمال ڪرڻ مناسب نه آهي

 

[جان زريناڻي]

مهرباني ادا جو اوهان اسان جي شاعري پڙهي ڪري صلاحون ڏيندا رهو ٿا . اميد ته اوهان جون صلاحون اسان جي فائدي ۾ رهنديون . لک ٿورا ڀيرو ڀڃڻ جا

 

[منظور ڪلهوڙو]

سائين واهه واهه ۔۔اها جيڪا جاني وڏي ٿيوڻ والي ڳالهه هه، اها ڏاڍي ڏُکي اي۔۔۔اهو جاني ڀلا ڪڏهن جوان ٿيسين؟؟؟

 

[جان زريناڻي]

سائين واهه واهه ۔۔اها جيڪا جاني وڏي ٿيوڻ والي ڳالهه هه، اها ڏاڍي ڏُکي اي۔۔۔اهو جاني ڀلا ڪڏهن جوان ٿيسين؟؟؟

جڏان رب دي ذات ڪنون اعلان ٿيسي
تڏان ميڏا جاني جوان ٿيسي

مهرباني اسان جي شاعري تي نظر عنائيت ڪرڻ جي

 

[منظور ڪلهوڙو]

بس سائين دل نه لاهو، رب دي ذات وٽ دير هه پر انڌير ڪونهي۔۔۔۔بهترين خيال شاعري وچ جاري رکيا وي۔۔