ڪتاب تهذيب جا نمائندا آهن، ڪتابن کانسواءِ تاريخ خاموش آهي، ادب گونگو آهي، سائنس معذور آهي، سوچ ۽ فڪر هڪ جاءِ تي بيٺل آهن. ڪتاب اوهان جي شخصيت کي نئين زندگي سان روشناس ڪرائي ٿو. هي جواني ۾ رهبر، ڪراڙپ ۾ ساٿي اڪيلائپ ۾ وندر آهي.
پنهنجي اولاد کي امير ٿيڻ بجاءِ خوش رهڻ سيکاريو.. ته جئين وڏو ٿي کين قيمتن بجاءِ شين جي اهميت جي ڄاڻ پوي...
تون ان ڳالهه جو بيشڪ ذميدار ناهين ته ماڻهون تو بابت سوچين ٿا... پر تون ان ڳالهه جو بحرحال ذميدار آهين ته تو انهن کي سوچڻ لاءِ ڏنو ڇا آهي...
مرندس ته اچي يادون گوڙهن کي چميون ڏيندئي گوڙهن جو وهي لارون گلڙن کي چميون ڏيندئي اهي گل اگھندي اگھندي رومال پسي ويندئي ۽ لڙڪ ڪري آڏو دامن کي چميون ڏيندئي ماضي جي تصور کي ان ويل ڪندي ڪاڏي ... جنهن ويل ڏٺل منظر نيڻن کي چميون ڏيندئي ڪم ڪار جي سانگھي سان جوهي م جڏهن ايندين هن شهر جي مٽي به پيرن کي چميون ڏيندئي مدهوش کي وساري هن دل تان ڇڏيندين ته به هي گيت، غزل، وايون تن من کي چميون ڏيندئي احمد خان مدهوش
سائين سليمان وساڻ جي لاء ڇا لکهو هو هڪ بيمثال انسان آهي قرب ڀريو پيارو دوست رب پاڪ شل خوشيو هي خوشيو زندگي ۾ عطاڪري آمين،۔
مستقبل قريب ۾ پنجاب جي روڊن جو منظر....!! ڇو ته ليپٽاپ کان پوءِ هاڻي سڪوٽي ورهابيون... ڇا هن ملڪ کي واقعي به سيڪورٽي بجاءِ سڪوٽي جي ضرورت آ...؟؟
مسڪرائيندا رهو...! ته جيئن توهان جو چهرو وڻندڙ لڳي... عبادت ڪريو...! ته جيئن طبيعت ۾ پختگي رهي... محبتون ونڊيو...! ته جيئن زندگي گذارڻ جو مزو ماڻيو...
هن ڀلاري مهيني رمضان ڪريم ۾ ڪثرت سان ربِ تعاليٰ جي حضور دعا گهرندا رهو.. نه رڳو پنهنجي لاءِ پر والدين، ڀائرن، ڀينرن، اوڙي پاڙي بلڪه پوري امتِ مسلمه لاءِ..... ”يا الله.. جيڪي بيروزگار آهن.. انهن کي حق حلال جي روزي عطا فرماء... آمين“