Sindhi Media
سينيئر رڪن
سرڪاري گهوسڙو ڊاڪٽر شام جو پنهنجي پرائيويٽ اسپتال ۾ مريض کي گهرائي
ڊاڪٽر : تُنهنجو مرض ايتري ته خطرناڪ شدت اختيار ڪري چُڪو آهي جو آپريشن ڪرڻ کان سوا تون هرگز صحتياب نه ٿي سگهندي.
مريض : آپريشن تي ڪيترو خرچ ايندو ڊاڪٽر صاحب.
ڊاڪٽر : بس رُڳو ڏهه زار
مريض : الله پناهه ۾ رکي ! آئون غريب ماڻهون ايتري رقم ڪٿا آڻيندُس !
ڊاڪٽر : ڏس! آئون توکي هڪ ترڪيب ٿو ٻُڌايان. پنج هزار رُپيا تون مونکي هيئنر ڏي. باقر رقم ٻه سئو رُپيا مهني جي حساب سان ڏيندو وڃجان ايستائن جيسين رقم پوري نه ٿئي.
مريض : اهو ته اهڙو ٿيو جيئن ڪو ماڻهون قسطن تي ڪا موٽر سائيڪل پيو وٺي
ڊاڪٽر : صحيح پيو چئين ! مون به هڪ موٽر سائيڪل قسطن تي ورتي آهي ان جي قسط ڏيندُس.
ڊاڪٽر : تُنهنجو مرض ايتري ته خطرناڪ شدت اختيار ڪري چُڪو آهي جو آپريشن ڪرڻ کان سوا تون هرگز صحتياب نه ٿي سگهندي.
مريض : آپريشن تي ڪيترو خرچ ايندو ڊاڪٽر صاحب.
ڊاڪٽر : بس رُڳو ڏهه زار
مريض : الله پناهه ۾ رکي ! آئون غريب ماڻهون ايتري رقم ڪٿا آڻيندُس !
ڊاڪٽر : ڏس! آئون توکي هڪ ترڪيب ٿو ٻُڌايان. پنج هزار رُپيا تون مونکي هيئنر ڏي. باقر رقم ٻه سئو رُپيا مهني جي حساب سان ڏيندو وڃجان ايستائن جيسين رقم پوري نه ٿئي.
مريض : اهو ته اهڙو ٿيو جيئن ڪو ماڻهون قسطن تي ڪا موٽر سائيڪل پيو وٺي
ڊاڪٽر : صحيح پيو چئين ! مون به هڪ موٽر سائيڪل قسطن تي ورتي آهي ان جي قسط ڏيندُس.