سنڌي شاعري

غزل

خوشي ڪا ڪٿي آ غمن ۾ رهون ٿا
ڏکايل ڏکايل چمن ۾ رهون ٿا

ڪهاڻي غزل ۾ سمائڻ ڏکي آ
چيو ڪنهن ته توکي مزن ۾ رهون ٿا

عزيزن قريبن ستايو جتايو
رکي راز دل جا چپن ۾ رهون ٿا

ڪدورت ڪني کان پري ٿي اسان بس
اڪيلا اڪيلا ڪکن ۾ رهون ٿا

ڀڳا مور ناهيون هتي ئي رهون ٿا
ڏکن يا سکن ۾ وطن ۾ رهون ٿا

سڃاڻپ "مجيب" آ شرافت صداقت
طبيعت مٺي سان گَگن ۾ رهون ٿا.

مجيب سنڌي