مجيب سنڌي ڪورائي
سينيئر رڪن
خوشي ڪا ڪٿي آ غمن ۾ رهون ٿا
ڏکايل ڏکايل چمن ۾ رهون ٿا
ڪهاڻي غزل ۾ سمائڻ ڏکي آ
چيو ڪنهن ته توکي مزن ۾ رهون ٿا
عزيزن قريبن ستايو جتايو
رکي راز دل جا چپن ۾ رهون ٿا
ڪدورت ڪني کان پري ٿي اسان بس
اڪيلا اڪيلا ڪکن ۾ رهون ٿا
ڀڳا مور ناهيون هتي ئي رهون ٿا
ڏکن يا سکن ۾ وطن ۾ رهون ٿا
سڃاڻپ "مجيب" آ شرافت صداقت
طبيعت مٺي سان گَگن ۾ رهون ٿا.
مجيب سنڌي