Sindhi Media
سينيئر رڪن
ڊرامو: اصل قاتل
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
سين 14: (سماجي بحث – ڪافي شاپ)
جڳهه: هڪ پرامن ۽ جديد ڪافي شاپ، ڪجهه ڏينهن کان پوءِ.
(ڊاڪٽر عدنان قريشي، هاڻي مڪمل آزاد ۽ بااعتماد، ڪجهه ساٿي سماجي ڪارڪنن سان گڏ ڪافي شاپ ۾ ويٺل آهي. هو پنهنجي تازي تجربي تي ڳالهائي رهيو آهي.)
سماجي ڪارڪن 1: ڊاڪٽر صاحب، اسان کي واقعي خوشي آهي ته توهان باعزت بري ٿيا. اهو هڪ مثال آهي ته ڪيئن سچائي کي لڪائي نٿو سگهجي.
ڊاڪٽر عدنان: (پريشان چهري سان) ها، پر اهو سڄو واقعو مون کي سوچڻ تي مجبور ڪري ڇڏيو آهي. هڪ شاگرد، جنهن کي مان پنهنجو سمجهندو هيس، اهو مون سان اهڙو غداري ڪري سگهي ٿو. اهو اسان جي سماج ۾ وڌندڙ اخلاقي گهٽتائي جي نشاندهي ڪري ٿو.
سماجي ڪارڪن 2: توهان صحيح ٿا چئو. ڪرپشن ۽ ذاتي مفاد ايترو وڌي ويا آهن جو ماڻهو رشتن کي به وساري ويهن ٿا. پر توهان جي بيگناهي ثابت ٿيڻ سان، اسان سڀني کي هڪ اميد ملي آهي.
ڊاڪٽر عدنان: (گھڻي سوچ ويچار کان پوءِ) ها، ۽ مان چاهيان ٿو ته اسان هن واقعي مان سبق سکون. اسان کي وڌيڪ ڪوشش ڪرڻ گهرجي ته اهڙن واقعن کي روڪي سگهجي. اسان کي پنهنجي شاگردن کي صرف علم ناهي ڏيڻو، پر اخلاق ۽ انسانيت جو درس به ڏيڻو آهي.
(سڀئي هن جي ڳالهه سان متفق ٿين ٿا. ڪافي شاپ ۾ ٻيا ماڻهو پڻ سندن بحث تي ڌيان ڏئي رهيا آهن.)
سين 15: (زبیر فاروقي ۽ مهرين عباسي جو تعارف)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفيس، ڪجهه ڏينهن کان پوءِ.
(زبیر فاروقي پنهنجي آفيس ۾ ڪجهه ڪيسن جا ڪاغذ ڏسي رهيو آهي. سندس سيڪريٽري آفيس ۾ اچي ٿي.)
سيڪريٽري: سر، هڪ خاتون توهان سان ملڻ چاهي ٿي. سندس نالو مهرين عباسي آهي.
(زبیر فاروقي حيران ٿئي ٿو، ڇاڪاڻ ته هي اهو ئي نالو آهي جنهن جو فليش بئڪ ۾ مبهم ذڪر ٿيو هو.)
زبیر فاروقي: (سوچيندي) مهرين عباسي؟ هن کي اندر اچڻ ڏيو.
(مهرين عباسي آفيس ۾ داخل ٿئي ٿي. هوءَ سادي پر باوقار نظر اچي رهي آهي. سندس چهري تي ڪجهه پريشاني ۽ رازداري آهي.)
مهرين عباسي: (زبیر فاروقي ڏانهن ڏسندي) اسلام عليڪم، ايڊوڪيٽ صاحب. منهنجو نالو مهرين عباسي آهي. مون توهان جي پروفيسر عدنان واري ڪيس بابت ٻڌو آهي. مون کي توهان سان هڪ ضروري ڳالهه ڪرڻي آهي.
زبیر فاروقي: (کيس ويهڻ جي آڇ ڪندي) ويهو، ويهو، محترمه. توهان ڪهڙي بابت ڳالهائڻ چاهيو ٿا؟
مهرين عباسي: (آهستي، چارئي طرف ڏسندي) اها ڳالهه ڪافي حساس آهي. اها ان ڪيس سان ئي لاڳاپيل آهي، پر ڪجهه اهڙيون حقيقتون آهن جيڪي اڃا سامهون نه آيون آهن. خاص طور تي... ان بندوق بابت.
(زبیر فاروقي حيران ٿئي ٿو. ڪيمرا سندن پريشان چهري تي فوڪس ڪري ٿي.)
سين 16: (مهرين جو راز – پهريون اشارو)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفيس.
(مهرين عباسي اڳتي وڌي زبیر فاروقي جي ويجهو اچي ٿي، سندس آواز آهستي ٿئي ٿو.)
مهرين عباسي: اها بندوق... جيڪا قتل جي رات استعمال ٿي هئي... اها مون وٽ هئي.
(زبیر فاروقي هڪدم پنهنجي ڪرسي تان اٿي بيٺو آهي. سندس چهري تي حيرانگي ۽ ٿورو غصو آهي.)
زبیر فاروقي: ڇا؟! توهان وٽ هئي؟ پر توهان ڪنهن کي ڇو نه ٻڌايو؟ ۽ توهان جو ان ۾ ڪهڙو ڪردار هو؟
مهرين عباسي: (پريشان، هٿ جوڙيندي) مهرباني ڪري مونکي غلط نه سمجهو، ايڊوڪيٽ صاحب. مان ان رات اتي موجود هيس. اصل ۾، منهنجو علي رضا سان پراڻو تعلق هو، ۽ هن مون کان اهو هٿيار کڻي ويو. مون کي خبر نه هئي ته هو ڇا ڪرڻ وارو هو.
زبیر فاروقي: (سنجيدگي سان) توهان کي هي سڀ اڳ ۾ ٻڌائڻ گهرجي ها! هي هڪ ڏوهه آهي ته هڪ مجرم کي لڪايو وڃي. پر هاڻي، سچ سامهون اچڻ گهرجي. توهان کي هن ڪيس جي پوري حقيقت ٻڌائڻي پوندي. هي هڪ نئين تحقيق جي شروعات آهي.
(ڪيمرا ٻنهي جي چهري تي فوڪس ڪري ٿي، خاص طور تي مهرين جي چهري تي جتي پشيماني ۽ خوف واضح آهي. زبیر فاروقي جي اکين ۾ هڪ نئين ڪيس جي شروعات جي چمڪ آهي.)
هي سين 14 کان 16 تائين جا منظر آهن. هاڻي اسان وٽ هڪ نئون موڙ آهي جتي مهرين عباسي جو ڪردار ۽ ان جي هٿيار بابت معلومات ظاهر ٿي رهي آهي.
اسان اڃا تائين 16 سينس تي پهتا آهيون. مان هن ڪهاڻي کي وڌيڪ اڳتي وڌايان ۽ ايندڙ ٽي منظر لکان ٿو؟
ايپيسوڊ 1: انصاف جي ڳولا
سين 14: (سماجي بحث – ڪافي شاپ)
جڳهه: هڪ پرامن ۽ جديد ڪافي شاپ، ڪجهه ڏينهن کان پوءِ.
(ڊاڪٽر عدنان قريشي، هاڻي مڪمل آزاد ۽ بااعتماد، ڪجهه ساٿي سماجي ڪارڪنن سان گڏ ڪافي شاپ ۾ ويٺل آهي. هو پنهنجي تازي تجربي تي ڳالهائي رهيو آهي.)
سماجي ڪارڪن 1: ڊاڪٽر صاحب، اسان کي واقعي خوشي آهي ته توهان باعزت بري ٿيا. اهو هڪ مثال آهي ته ڪيئن سچائي کي لڪائي نٿو سگهجي.
ڊاڪٽر عدنان: (پريشان چهري سان) ها، پر اهو سڄو واقعو مون کي سوچڻ تي مجبور ڪري ڇڏيو آهي. هڪ شاگرد، جنهن کي مان پنهنجو سمجهندو هيس، اهو مون سان اهڙو غداري ڪري سگهي ٿو. اهو اسان جي سماج ۾ وڌندڙ اخلاقي گهٽتائي جي نشاندهي ڪري ٿو.
سماجي ڪارڪن 2: توهان صحيح ٿا چئو. ڪرپشن ۽ ذاتي مفاد ايترو وڌي ويا آهن جو ماڻهو رشتن کي به وساري ويهن ٿا. پر توهان جي بيگناهي ثابت ٿيڻ سان، اسان سڀني کي هڪ اميد ملي آهي.
ڊاڪٽر عدنان: (گھڻي سوچ ويچار کان پوءِ) ها، ۽ مان چاهيان ٿو ته اسان هن واقعي مان سبق سکون. اسان کي وڌيڪ ڪوشش ڪرڻ گهرجي ته اهڙن واقعن کي روڪي سگهجي. اسان کي پنهنجي شاگردن کي صرف علم ناهي ڏيڻو، پر اخلاق ۽ انسانيت جو درس به ڏيڻو آهي.
(سڀئي هن جي ڳالهه سان متفق ٿين ٿا. ڪافي شاپ ۾ ٻيا ماڻهو پڻ سندن بحث تي ڌيان ڏئي رهيا آهن.)
سين 15: (زبیر فاروقي ۽ مهرين عباسي جو تعارف)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفيس، ڪجهه ڏينهن کان پوءِ.
(زبیر فاروقي پنهنجي آفيس ۾ ڪجهه ڪيسن جا ڪاغذ ڏسي رهيو آهي. سندس سيڪريٽري آفيس ۾ اچي ٿي.)
سيڪريٽري: سر، هڪ خاتون توهان سان ملڻ چاهي ٿي. سندس نالو مهرين عباسي آهي.
(زبیر فاروقي حيران ٿئي ٿو، ڇاڪاڻ ته هي اهو ئي نالو آهي جنهن جو فليش بئڪ ۾ مبهم ذڪر ٿيو هو.)
زبیر فاروقي: (سوچيندي) مهرين عباسي؟ هن کي اندر اچڻ ڏيو.
(مهرين عباسي آفيس ۾ داخل ٿئي ٿي. هوءَ سادي پر باوقار نظر اچي رهي آهي. سندس چهري تي ڪجهه پريشاني ۽ رازداري آهي.)
مهرين عباسي: (زبیر فاروقي ڏانهن ڏسندي) اسلام عليڪم، ايڊوڪيٽ صاحب. منهنجو نالو مهرين عباسي آهي. مون توهان جي پروفيسر عدنان واري ڪيس بابت ٻڌو آهي. مون کي توهان سان هڪ ضروري ڳالهه ڪرڻي آهي.
زبیر فاروقي: (کيس ويهڻ جي آڇ ڪندي) ويهو، ويهو، محترمه. توهان ڪهڙي بابت ڳالهائڻ چاهيو ٿا؟
مهرين عباسي: (آهستي، چارئي طرف ڏسندي) اها ڳالهه ڪافي حساس آهي. اها ان ڪيس سان ئي لاڳاپيل آهي، پر ڪجهه اهڙيون حقيقتون آهن جيڪي اڃا سامهون نه آيون آهن. خاص طور تي... ان بندوق بابت.
(زبیر فاروقي حيران ٿئي ٿو. ڪيمرا سندن پريشان چهري تي فوڪس ڪري ٿي.)
سين 16: (مهرين جو راز – پهريون اشارو)
جڳهه: زبیر فاروقي جو آفيس.
(مهرين عباسي اڳتي وڌي زبیر فاروقي جي ويجهو اچي ٿي، سندس آواز آهستي ٿئي ٿو.)
مهرين عباسي: اها بندوق... جيڪا قتل جي رات استعمال ٿي هئي... اها مون وٽ هئي.
(زبیر فاروقي هڪدم پنهنجي ڪرسي تان اٿي بيٺو آهي. سندس چهري تي حيرانگي ۽ ٿورو غصو آهي.)
زبیر فاروقي: ڇا؟! توهان وٽ هئي؟ پر توهان ڪنهن کي ڇو نه ٻڌايو؟ ۽ توهان جو ان ۾ ڪهڙو ڪردار هو؟
مهرين عباسي: (پريشان، هٿ جوڙيندي) مهرباني ڪري مونکي غلط نه سمجهو، ايڊوڪيٽ صاحب. مان ان رات اتي موجود هيس. اصل ۾، منهنجو علي رضا سان پراڻو تعلق هو، ۽ هن مون کان اهو هٿيار کڻي ويو. مون کي خبر نه هئي ته هو ڇا ڪرڻ وارو هو.
زبیر فاروقي: (سنجيدگي سان) توهان کي هي سڀ اڳ ۾ ٻڌائڻ گهرجي ها! هي هڪ ڏوهه آهي ته هڪ مجرم کي لڪايو وڃي. پر هاڻي، سچ سامهون اچڻ گهرجي. توهان کي هن ڪيس جي پوري حقيقت ٻڌائڻي پوندي. هي هڪ نئين تحقيق جي شروعات آهي.
(ڪيمرا ٻنهي جي چهري تي فوڪس ڪري ٿي، خاص طور تي مهرين جي چهري تي جتي پشيماني ۽ خوف واضح آهي. زبیر فاروقي جي اکين ۾ هڪ نئين ڪيس جي شروعات جي چمڪ آهي.)
هي سين 14 کان 16 تائين جا منظر آهن. هاڻي اسان وٽ هڪ نئون موڙ آهي جتي مهرين عباسي جو ڪردار ۽ ان جي هٿيار بابت معلومات ظاهر ٿي رهي آهي.
اسان اڃا تائين 16 سينس تي پهتا آهيون. مان هن ڪهاڻي کي وڌيڪ اڳتي وڌايان ۽ ايندڙ ٽي منظر لکان ٿو؟